محمد تقی معینیان – سکان ریاست جمهوری را به دست که بسپاریم

سکان ریاست جمهوری را به دست که بسپاریم
انتخابات ریاست جمهوری از سرنوشت‌سازترین مقاطع کشور است. چراکه نتایج آن جهت‌گیری کشور را برای یک دوره طولانی چهارساله رقم می‌زند. در این مدت افکار، روش‌ها، سلایق و گرایشات فکری شخص رئیس‌جمهور، تمام شئون کشور را تحت تأثیر قرار می‌دهد و گفتمان حاکم بر دولت بر عرصه‌های مختلف فرهنگ، اخلاق، سیاست، اقتصاد، روابط خارجی، مسائل اجتماعی و غیره سایه می‌افکند. به همین علت در شرایط بد اقتصادی و اوج بیکاری نسل جوان تحصیل‌کرده، در منطقه‌ای پرآشوب و دنیایی جنگل‌وار، باید کشور را در اختیار کسی قرار داد که توان و تجربه مدیریت کلان و کشورداری داشته باشد، باید فردی را به مقام ریاست‌جمهوری برگزید که برخوردار از قدرت تدبیر در امور کشورداری باشد، دارای سابقه عدالت‌گستری در عمل، اخلاق گر و اخلاق مدار باشد، دارای روحیه مردمی، دوری از قبیله گرایی و باندبازی، ضدیت با مفاسد اقتصادی، برخوردار از تیم اجرایی همفکر و توانمند، دوری از خودکامگی، تعامل با نخبگان جامعه و مراکز علمی، داشتن شجاعت به دور از تهور، تحول گر، سخنور، دارای سابقه روشن و شفاف، صادق و راست‌گو، مردم‌دوست، دشمن‌ستیز، عاشق و شیفته خدمت، دین‌دار و دین‌مدار، دارای اخلاص در عمل، معتقد به حفظ و حراست از نظام مقدس جمهوری اسلامی، ملتزم به اصل ولایت‌فقیه، مدیر و مدبر، حافظ توأمان استقلال و آزادی کشور و مردم، پاسدار حقوق اساسی نظام و مردم در گستره ایران و در سطح جهان، حافظ کرامت انسانی مردم، دارای مدیریتی مبتنی بر عقلانیت و خرد جمعی، داشتن توان برنامه‌ریزی راهبردی برای مدیریت‌های کلان کشور باشد. در حال حاضر، بزرگ‌ترین مشکل کشور مسائل اقتصادی است. در شرایط حاضر ریاست جمهوری برای کشور نیاز است که توان مدیریت فرهنگی، به‌ویژه فرهنگ اقتصادی داشته باشد، دولتی که از اصلاح فرهنگ عاجز باشد در اصلاح اقتصادی هم توانمند نخواهد بود. مشکلات اقتصادی کشور بدون اصلاح فرهنگ اقتصادی و برقراری روابط منطقی، قوی، هوشمندانه و مقتدرانه با جهان خارج ممکن نیست. در حال حاضر، یکی از مسائل مهم و حیاتی دیگر کشور، اعتقاد و التزام به قطعنامه بین‌المللی برجام است. در شرایط فعلی کشور، نمی‌توان برجام را به دست کسانی سپرد که زمانی مخالفش بودند و هیچ اعتقادی به روح این قطعنامه ندارند.متاسفانه در کشور ما درحال حاضر تنها ابزار شناخت فرد اصلح برای تصدی این مقام مناظرات و سخنرانی‌های کاندیدهاست. متأسفانه در مناظرات تلویزیونی نامزدهای محترم ریاست جمهوری که به‌منظور ارائه برنامه‌ها و آشنایی مردم با دیدگاه‌ها و برنامه‌های آن‌ها برگزار گردید، رفتارهایی از بعضی از کاندیدها مشاهده شد که در شأن این شخصیت‌ها و کارگزاران نظام اسلامی نمی‌گنجد.
بعضی از نامزدها تلاش داشتند که مناظره را به منازعه تبدیل کنند و با عصبانیت و اتهام زنی‌های نابجا و زیر سؤال بردن خدمات ۳۹ ساله نظام مقدس جمهوری اسلامی به هر ابزار و وسیله‌ای که شده متوصل می‌شدند تا رقیب را لجن‌مال کنند، تا بلکه خودی نشان دهند و سبد آرای رقیب را با ریزش مواجه کنند. متأسفانه بعضی از کاندیدها به حدی عصبانی هستند که تمرکز خود را در مناظرات ازدست‌داده و بدون توجه به سؤال مجری و ارائه برنامه‌های مدون به مردم، به مغالطه و حاشیه‌سازی و حملات کور و بی‌هدف به دولت روی آوردند و سعی داشتند با استفاده ابزاری معیشت مردم، برای خود رأی جمع‌آوری کنند، و این اقدام ناصواب آن‌ها دلیل اصلی بی‌برنامگی آن‌ها شده است، بعضی کاندیدها درصددبودند از فضای ایجادشده، فضای سنگینی را که در چند سال اخیر نسبت به مدیریت آن‌ها ایجادشده را تحت‌الشعاع قرار دهند و در نحوه تخریب‌ها و وعده‌های خود از روش رئیس دولت نهم و دهم استفاده می‌کنند و در صحبت‌هایشان در رابطه با دولت دو ویژگی دارند، یکی اینکه به شیوه قهری سیاه‌نمایی می‌کنند و یکی هم بعضاً قول و وعده‌هایی می‌دهند که جز عوام‌فریبی، قابلیت اجرایی ندارند و درصددند با دسته‌بندی جامعه به فقر و غنی، درصدد جمع‌آوری آرای قشر فقیر باشند. با اظهار تاسف باید گفت بعضی از نامزدها به دنبال استراتژی تهاجمی بودند برای اینکه می‌دانند در فضای مناظره عادی و منطقی و آکادمیک چیزی برای عرضه نداشتند. با روش‌های تهاجمی به این معنا که بهترین دفاع، حمله است دنبال عصبانی کردن رئیس دولت و ایجاد ترس و ابهام در ذهن مردم بودند و به‌جای تبیین برنامه‌هایشان، فقط به دولت حمله می‌کنند و گوئی تنها برنامه‌شان در انتخابات حمله به دولت است. در فلسفه اسلام و نظام سیاسی مردم سالار دینی سیاست نه برای رسیدن به قدرت صرف، که کسب قدرت نیز باهدف خدمت به خلق‌الله است پس چگونه کسب قدرت به هر شیوه‌ای و با هر طرز تفکری می‌تواند برای خدمت به مردم قابل توجیه باشد. تبدیل رقابت به تقابل، باعث رو در روی هم قرار گرفتن کارگزاران انقلاب می‌شود و شکاف عمیقی در جامعه ایجاد می‌کند. واقعاً این شیوه نقد یک‌جانبه و ندیدن کارها و عملکرد خوب رقیب درست و منصفانه نیست و با آموزه‌های دینی و ملی جامعه سازگار نیست.
متأسفانه در بین کاندیدها، فردی قرار دارد که آن‌قدر برای رسیدن به ساختمان پاستور عجول است که حاضر است به هر اقدام غیرقانونی و غیراخلاقی متوصل شود. وی در اقدامی غیرقانونی با احداث سامانه ملی کار (بدون مجوز مجلس و داشتن جایگاه قانونی، اقدام به جمع‌آوری اطلاعات مردم می‌کند.) حال اگر این فرد رئیس‌جمهور نشود چه کسی مسئول سوءاستفاده از این داده‌ها و اطلاعات شخصی افراد جامعه است. یا کاندید دیگری با اقدام پوپولیستی و عوام‌فریبانه بدون توجه به امکانات و زیرساخت‌های اقتصادی کشور قول ۵ برابر کردن یارانه‌ها و ایجاد ۵ میلیون شغل می‌دهد. واقعاً استفاده ابزاری از معیشت مردم برای جمع‌آوری رأی در شأن ریاست‌جمهور آینده این کشور بزرگ و تاریخی است؟ آیا این وعده‌های توخالی و بدون پشتوانه ،دست‌کم گرفتن شعور مردم و توهین به مردم فهیم و بزرگوارایران نیست؟ به قول مرجع بزرگوار حضرت آیت‌الله مکارم شیرازی: کسانی که وعده‌های نجومی می‌دهند ریاکار و متقلب هستند. کشور در شرایط حاضر نیاز به رئیس‌جمهوری با عقل تحلیلگر دارد نه عقل متوهم، باید کشور را به دست کسی داد که رشد اقتصادی که در دولت یازدهم شروع شده را تداوم بخشد تا اشتغال ایجاد شود، برای کارهای سخت و بزرگ، باید انسان‌های بزرگ تصمیم‌گیری کنند، نه افرادی متوهم و غوغا سالار، متأسفانه در بین کاندیدهای ریاست جمهوری افراد دیگری را می‌بینیم که پرستیژ مقام ریاست جمهوری کشور (دارای تمدن چندین هزارساله) را ندارند. باید توجه داشت در دنیای فرهنگ و سیاست چیزی به نام (پرستیژ) وجود دارد که کارکردی بسیار بزرگ دارد. در تعاملات کشورها گاهی این پرستیژ حتی از توانمندی یک کشور مهم‌تر جلوه می‌کند و کارایی مهم‌تری از خود نشان می‌دهد. برخی از مسئولیت‌ها اگر از پرستیژ تهی شود شأن و جایگاه آن تنزل می‌یابد متأسفانه در بین کاندیدهای ریاست جمهوری افرادی دیده می‌شوند که باعث تنزل شدید پرستیژ مقام ریاست جمهوری شده‌اند و با حضور خود صدمات بزرگی به این مسئولیت وارد کرده‌اند. پس در بین شش کاندید، کدام‌یک صلاحیت و لیاقت تصدی مقام ریاست جمهوری کشور عزیزمان ایران را دارند؟ و ما باید به چه کسی رأی بدهیم؟

محمدتقی معینیان