جشن میلاد سال نو را با حضرت زهرا شروع کنید

مادرم!
سرم را نه ظلم می تواند خم کند،
نه ترس و نه مرگ،
سرم فقط برای بوسیدن دست های تو خم می شود…
مادر!
من چشم به راه لبخند پر غرور و درخشان تو هستم،
لبخندی که هر گرهی را باز می کند.
برای تمام لحظاتی که به خاطر من رنج کشیده ای متاسفم!
اما بعد از طوفان های کودکی، این آرامش است که پا برجا خواهد ماند.
نبودن تو، فقط نبودن تو نیست؛ نبودن خیلی چیزهاست:
کلاه روی سرمان نمی ماند،
نمک از نان و خنکی از آب می رود،
ما بدون تو فقیر می شویم مادر…
دست پر مهر مادر، تنها دستی ست که اگر از دنیا، کوتاه هم باشد، از تمام دست ها بلند تر است.
از “مادر” که می گویی، “قافیه” خودش “ردیف” می شود،
و چقدر این شعر به او می آید:
“نام تو مرا همیشه مست می کند
بهتر از شراب،
بهتر از تمام شعر های ناب!
نام تو، اگرچه بهترین سرود زندگی است؛
من تو را به خلوت خدایی خیال خود:
«بهترینِ بهترینِ من» خطاب می کنم،
بهترینِ بهترینِ من!!”