بهمن اورانی – استاندار اصفهان : هستم اگر می روم …!

استاندار اصفهان :
هستم اگر می روم….!
گفت و شنودهای هفته های اخیر در خصوص ماندن یا نماندن استاندار اصفهان که اصلا شایعه هم نبود ، فارغ از بی اهمیت بودن تغییر یک مقام ارشد استان برای عموم مردم که چشم و گوششان از این آمد وشدهای روزانه پر است ، همین قدر که یک مدیر ارشد بدون سرقت اموال عمومی تغییر کند جای صد شکر دارد…!
اما آنچه نگران کننده است اینکه مقامات کشور پس از ۴ سال و در واپسین ماههای مسئولیت یک استاندار به این نتیجه برسند که او شاید مناسب این سمت نبوده و بهتر است عملکرد او را ارزیابی کنیم تا بلکه فرد بهتری را جایش بنشانیم …!
گویا این رویه که یک شبه و بدون در نظر گرفتن عوارض تغییرات ناگهانی مدیر یا مقامی را از جایش بردارند و هیچ کس هم پاسخگوی عملکرد گذشته او و آینده دیگری نباشد ، چندان به دولت خاصی مربوط نمی شود بلکه یک روش مدیریتی جا افتاده در کشور ما است …
کما اینکه همین آقای استاندار در تغییر مدیران تحت نظرش به این روش عمل می کرد ، لااقل در یک مورد نگارنده شاهد بود پس از برداشتن فرماندار مبارکه ، که در ابتدا مورد وثوق شخص ایشان بود ، به دلیل موجه اجتماعی و آسیب هایی که ما نخواستیم متوجه آن شویم….! شهردار شاهین شهر را بدون الزام به پاسخگویی به عملکرد بحث برانگیزش در این شهر به ویژه درخصوص احداث ساختمان ۲۲ میلیارد تومانی و غیر ضروری نگارستان شهر که همچنان فاقد کاربری مشخص است، جایگزین آن یکی کرد ، بی آنکه به این بیندیشد که این آسیب کمتر از آن آسیب نخواهد بود.
تغییرات ناگهانی و بدون بازخوانی عملکرد افراد و دور از چشم و گوش رسانه ها آسیب های فراوانی به اعتماد عمومی وارد نموده است .
نمی دانم کی و چگونه…اما انتظار می رود روزی برسد که در انتصاب و عزل مدیران ، هم انتخاب کننده و هم انتخاب شونده پاسخگو باشند . مگر ما چقدر فرصت داریم ؟ زمان بی رحمانه می گذرد ، جامعه جهانی و کشورهای دور و نزدیک هر روز به سرعت و سبقت خود می افزایند ، چرا باید یک مدیر به اصرار فرد یا افرادی در پست حساسی گمارده شود و بعد از چند سال بی آنکه کسی مسئولیت خسارت وارده را بر عهده بگیرد شبانه برود…؟ کجایند افرادی که در آئین معارفه فلان فرماندار بر سلامت و صداقت و پاکی او اصرار ورزیدند و در مراسم تودیع او بدون حضورش بخاطر تخلف شرم آورش ، سکوت مرگ برگزیدند….؟!
نمی دانم کی و چگونه … اما آرزو دارم آن قدر مسئولیت و پست و مقام تعهد آور باشد که انتخاب شوندگان بیش از آنکه شیفته قدرت شوند ، ترس از قدرت قانون و دقت نظارت بر اعمال و رفتارشان مانع از هلاکت شان شود .
بهمن اورانی / ۳۱شهریور ۹۵