این یک اصل کلی و غیر قابل انکار است که ، هیچ فرد ، سازمان و کشوری روی رشد و توسعه را نخواهد دید مگر از مدیریت سنتی ، دورهمی و هیئتی پرهیز و به مدیریت سیستمی و یا علمی اهتمام نماید… به نظر می رسد آنچه از احزاب و گرایشات سیاسی داخلی حاصل می […]
این یک اصل کلی و غیر قابل انکار است که ، هیچ فرد ، سازمان و کشوری روی رشد و توسعه را نخواهد دید مگر از مدیریت سنتی ، دورهمی و هیئتی پرهیز و به مدیریت سیستمی و یا علمی اهتمام نماید…
به نظر می رسد آنچه از احزاب و گرایشات سیاسی داخلی حاصل می شود فاصله زیادی با مدیریت های علمی و استاندارد دارد و از این رویکرد بیشترین خروجی مدیریت ها به خصوص در سطح شهرستان ها ، مدیریت سنتی و هیئتی و البته دورهمی است…
مدیریت های سنتی و هیئتی تنها در سایه چاپلوسی ، دروغ و رانت شکل می گیرند در حالیکه مدیریت های علمی از این سه عنصر مخرب دوری می کنند…
به عنوان نمونه اگر چه مشورت یکی از راه های توسعه است و گویا شوراهای اسلامی شهر با همین مقصود تشکیل شدند اما به لحاظ فقدان دیگر شرایط لازم ، سالهاست که تعدادی از شوراهای اسلامی شهر با عملکردی نه چندان قابل دفاع نمادی از مدیریت شهری دورهمی و محفلی را به نمایش گذاشته اند …
در مدیریت دورهمی تصمیم ها بر پایه منافع شخصی و گروهی گرفته می شود ، رقیب ها با همه ی توانایی هایشان حذف می شوند و کینه، حسادت و دشمنی دائما افکار مدیر را مشاوره می دهد …!
سازمان یا جامعه ای که می خواهد مقصد توسعه را برگزیند چاره ای ندارد جز آنکه همه چیز را در اوج شفافیت ارائه نماید و اطلاع رسانی دقیق و اخلاق و مدنیت ، قانون مداری و انتخاب افراد بر اساس مهارت هایشان را نیز سر لوحه ی برنامه های خود قرار دهد …
بدون تردید مدیریت هایی که برتملق ، رانت ، منافع فردی ،قانون گریزی و پنهان کاری تکیه کرده اند عاقبت جز سراب چیزی از توسعه عایدشان نخواهد شد …
نظرات