در بسیاری از دوره های مختلف تاریخ کشورمان شاهد چالش و گاهی تنش های با یا بی دلیل بین مدیران و مقامات سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و حتی ورزشی با رسانه ها ، خبرنگاران و روزنامه نگاران بوده ایم … شاید نیاز به تکرار نباشم که بگویم ، این چالش در استانها و به […]
در بسیاری از دوره های مختلف تاریخ کشورمان شاهد چالش و گاهی تنش های با یا بی دلیل بین مدیران و مقامات سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و حتی ورزشی با رسانه ها ، خبرنگاران و روزنامه نگاران بوده ایم …
شاید نیاز به تکرار نباشم که بگویم ، این چالش در استانها و به تبع آن در شهرستانها بیش از پایتخت نمایان است .
همه اذعان دارند رسانه ها سخنگو و زبان گویای مردم اند و برای با خبر شدن از مشکلات مردم چاره ای جزء ارتباط با رسانه ها وجود ندارد …
همه ی مسئولان نقد منصفانه و در معرض سوال قرار گرفتن از سوی رسانه ها را در زمره وظایف خود میدانند …
همه روزنامه نگاری را یک حرفه ی مهم ، تخصصی و مشروط به داشتن علم و تجربه کافی تلقی می کنند…
اما چرا و چگونه است که برغم این باور باز هم این چالش تاریخی پایان ناپذیر است ؟!
شاید به هنگام بهره مندی از تمامی تعاریف مورد اشاره از ساحت اندیشه خارج می شویم و این گونه به خود تعبیری گرفتار می شویم…
رسانه ها مشکل آفرین هستند و نقد منصفانه دست خوش چارچوب و ضوابط خود تعبیری می شود ، حرفه روزنامه نگاری در فهرست ساده ترین مشاغل قرار می گیرد که سر هر چهار راهی می توان آن را یافت و سوار بر باری از پرسش های خود خواسته کرد..!.
واقعیت آن است که حرفه و فراتر از آن هنر روزنامه نگاری به لحاظ اینکه در آن واحد می بایست هم منافع ملی و هم کمترین تا بیشترین مطالبات مردم را در نظر بگیرد بسیار سخت و استرس آور است…
نگاه بعضی مدیران فرصت طلب و پنهان کار در زمان های مختلف تاریخی به رسانه و خود باختگی بعضی اصحاب رسانه در مقابل زر و زور وتزویر کار را بر روزنامه نگاران فرهیخته بس مشکل کرده است …
شاید راه چاره آن باشد که یک بار دیگر وظیفه ی خطیر روزنامه نگاری را بر اساس قوانین کشورمان مورد ارزیابی قرار دهیم و حرمت قلم و قانون را پاس داریم و باور کنیم امنیت و قانون مدیون قلم است و دیگر هیچ …
تاثیر گذاری قلم در احساس امنیت م جالبه .البته بعضی وقتها قلم ضعیف م امنیت رو مخدوش می کنه.موفق باشید آقای اورانى