من پرستارم ، یادم دادند درک کنم و درک نشوم

از کامنت ها – با سلام مسئول محترم سایت در صورت امکان پس از انتخاب مطلب فوق به صورت پست ارائه گردد. با تشکر. _من آن فرشته ای که تو فکر می کنی باید باشم نیستم_ من پرستارم. درک می کنم که حرفه ام سخت است. درک می کنم که بیماری و درد می کشی. درک می کنم که همراهانت نگران هستند و عصبی. درک می کنم که بیمارستان بودجه اش کم است. درک می کنم که فلان نیست و بهمان باید بسازیم و گاهی با کمبود امکانات روبه رو می شویم. شیفتهایی هست که نه تو می بینی و نه مسئولین،شیفتهایی هست که فقط ۵ دقیقه آرزو می کنم بتوانم بنشینم تا لحظه ای برای رفع تشنگی ۸ ساعته ام آب بنوشم. من آن فرشته ای که تو فکر می کنی باید باشم نیستم. من هم مانند تو انسانم. نه یک بار نه دوبار که صدبار میشنوم که تو میگویی اکثر پرستاران بداخلاق و نچسبند. نمی دانم تعداد فارغ التحصیلان رشته ام بسیار است و هنگام استخدام ملخ همه رو خورده!! خوب گوش کن در سن جوانی،قرینه چشم هایی که در اثر شب کاری ها خشک شده اند،دیگر توان نظاره ندارند. خواستم که کور شوم. اما می گویم تا مردم سرزمینم بدانند،نه برای دلسوزی که آن وظیفه ماست،بلکه برای لحظه ای تفکر که از ساعت ها عبادت مقدس تر است. آیا می دانی تمام تعطیلات آخر هفته ای که تو به گردش می روی من شیفت هستم. n بار لحظه سال تحویل و ۲n بار مسافرت با خانواده را از دست دادم، نه به خاطر تو بلکه چون پرستارم. من اگر نباشم بیمار تو در اثر عدم مراقبت می میرد…. و ظاهرا من کلید گمشده درمانم که به درد هیچ قفلی نمی خورم. من هنوز هم خدمتگزار جامعه خود هستم آماده ام تا آگاهت کنم من به حقوقم برسم و تو نیز به حقوقت خواهی رسید. آن وقت می توانی فرشته خطابم کنی،چون ذات من این است،اگر نبود که پرستار نبودم. تنها پاسخی که می شنوم این است،’ اجرت با خدا،عوض آن در آن دنیا خوشبختید، دریغ از این که آنکس که دنیایش را نسازد آخرتش را باخته. من پرستارم یادم دادم درک کنم و درک نشوم. من هنوز هم خدمتگزار جامعه خود هستم.