محمد تقی معینیان – تا کی باید از دولت روحانی دفاع کرد ؟

هر دولتی وظایف و ماموریتهای تعریف شده ای دارد که باید بر اساس آن عمل کند . در نظام جمهوری اسلامی ، دولت ها بر اساس اسناد بالا دستی از جمله ( سند چشم انداز و برنامه های پنج ساله توسعه ) ریل گذاری کرده و حرکت می کنند . دولت یازدهم هم به محض استقرار ، برنامه هایش را به گونه ای تنظیم کرد که به اهداف اسناد بالا دستی که در دولت های نهم و دهم اقتصاد کشور از آن دور شده بود نزدیک شود . آغاز کار دولت یازدهم با سومین سال برنامه پنجم مصادف بود . این برنامه در شرایطی نوشته شده بود که درآمد کشور از فروش نفت ۱۲۰ دلار در وضعیت خوبی قرار داشت . وضعیتی که با زمان روی کار آمدن دولت یازدهم بسیار متفاوت بود . زیرا نه تنها دیگر از قیمت بالای نفت خبری نبود ، بلکه شاخص های اقتصادی وضعیت نگران کننده ای را نشان می داد ( تورم ۴۳ درصدی ، رشد اقتصادی منفی ۲/۷ ، کاهش ارزش پول ملی ، چاپ اسکناس بدون پشتوانه ، رکود اقتصادی شدید حاکم بر کشور ) تحریم ها نیز اجازه فروش بیش از۵۰۰ هزار بشکه نفت زیر ۴۰ دلاری را نمی داد .
خوشبختانه دولت یازدهم در سه سال و اندی فعالیتش توانسته تورم را از ۴۳ درصد به ۲/۸ درصد و رشد اقتصادی ۲/۷- درصد را به مثبت ۴/۵+ درصد برساند . ( یعنی کاهش حدود ۳۵ درصدی تورم و افزایش ۲/۱۲ درصدی رشد اقتصادی )شوک کاهش قیمت نفت را کنترل و ثبات را به اقتصاد کشور برگرداند،انظباط مالی وپولی را در کشور حاکم کندوبا پیوستن به قانون مبارزه با پولشویی ولغو تحریم دلاری خروج کشور از انزوای بین المللی را رقم زند
همچنین دولت توانست از رهگذر یکی از دشوارترین مذاکرات ، به توافقی دست پیدا کند که امروز به مدد آن روزانه ۳ میلیون بشکه نفت به هر کشوری که ایران اراده کند و با هر قیمتی که به توافق برسد و با هر ارزی که خود بخواهد ، بدون واسطه صادر کند . ۱۱ میلیون ایرانی را که مشمول هیچ بیمه درمانی نبودند دولت یازدهم بیمه کرد و هزینه درمان بیمارستانی روستائیان را به ۳ درصد و در شهرها به ۷ درصد رساند تا فقرا و مستمندان بتوانند از خدمات بیمارستانهای دولتی استفاده کنند . دولت یازدهم کشور را در محصول استرات‍‍‍‍‍ژیک گندم به خود کفائی رساند ، آرامش سیاسی و امنیتی را در کشور برقرار ساخت .
با توجه به تمام این خدمات چرا آثار فعالیت ها و خدمات دولت در زندگی مردم دیده نمی شود ؟
از دید علم اقتصاد تک رقمی شدن تورم و رشد ۱۲ درصدی اقتصاد بسیار مهم و در حد یک معجزه است . اما چرا این واقعه تغییری در بهبود وضعیت معیشتی مردم نداشته است و مردم نسبت به این واقعه بی تفاوتند و از این بابت خوشحالی نمی کنند ؟ متاسفانه مشاهده می شود که مردان اقتصادی دولت بجای اینکه با زبان قابل فهم برای همه توضیح دهند که معنا و مفهوم تک رقمی شدن تورم و رشد ۱۲ درصدی اقتصادی چیست و چه خیرات و برکاتی برای زندگی آنها و اقتصاد کشور دارد . انگار که مردم جامعه همه دانشجویان کارشناسی ارشداقتصادند ، تمام مشکلات اقتصادی ، گرانی ها و فشارهای هزینه زندگی را که به مردم وارد می شود نادیده می گیرند و در پاسخ به اعتراض هائی که نسبت به وجود این مشکلات صورت می گیرد ، تنها با گفتن این جمله تکراری ( که کاهش نرخ تورم و رشد اقتصادی به معنی کاهش قیمتها نیست ) بسنده می کنند و ماموریت خود را در پاسخگوئی به مردم تمام شده می دانند . متاسفانه شیوه برخورد مردان اقتصادی دولت با افکار عمومی در خصوص تک رقمی شدن تورم و رشد اقتصادی مثبت همزمان با افزایش قیمتها و تشدید فشارهای معشیتی بر حقوق بگیران و گروه های کم درآمد جامعه یادآور لطیفه معروف در خصوص جدال لفظی دو نفر بر سر املای صحیح ( خورش قیمه ) است .
” دو نفر بر سر املای ( خورش قیمه ) در حال جدال بودند یکی می گفت با ( غ ) و دیگری می گفت با ( ق ) نوشته می شود ، شخصی از راه رسید و گفت خورش قیمه با هر حرفی که می خواهد نوشته شود ، مهم پختن آن است که به گوشت ، روغن ، سیب زمینی و خیلی چیزهائی نیاز دارد که شما فعلاً هیچکدام از آنها را ندارید ” .
حال حکایت مردمی است که به دلیل سیر صعودی دائمی قیمتها ، درآمدشان هر روز در برابر افزایش هزینه زندگی عقب نشینی می کند و خط فقرشان هر روز بالاتر می رود ولی تنها پاسخی که از زبان دولتمردان می شنوند این است که ( نرخ تورم تک رقمی و رشد اقتصادی مثبت شده است ) .
در مقام یک حامی و دوستدار دولت عرض می کنم ، دستتان بخاطر تلاشی که در راه تک رقمی کردن تورم و رشد مثبت اقتصادی بخرج داده اید ، درد نکند . اما به موازات آن برای نجات مردم از فشارهای معشیتی و فقر و تنگدستی فراگیر که امانشان را بریده است ، کاری اساسی انجام دهید . بررسی کنید و ببینید مشکل این گرانی ها و افزایش قیمتها ( طی ۱۰ سال گذشته ) در کشور چیست ؟ و در کجا ریشه دارد ؟ البته هر کسی که اندکی سابقه کار اجرائی داشته باشد بخوبی می داند که در شرایط دشوار کنونی باید از دولت حمایت کرد زیرا این دولت در سه سال گذشته با چالش های عدیده ای روبرو بوده و در زمان استقرار ، خزانه پُری را از دولت قبل تحویل نگرفته ، همچنین تمرکز در سیاست خارجی برای حل مشکل هسته ای فرصت زیادی را از دولت گرفته ، با این حال و با توجه به مطالبات بحق آشکار و پنهان مردمی که به آقای روحانی رای داده اند ، این پرسش وجود دارد که تا کجا می توان از دولت و عملکرد آن دفاع کرد . درست است که نخبگان کشور بخاطر ضعفهای دولت قبل ، در کفایت و برنامه ریزی و خردمندی آقای دکتر روحانی تردیدی به خود راه نمی دهند . اما نمی توان ساده انگار بود و فرض کرد که آحاد مردم جامعه مانند نخبگان یکپارچه از عملکرد دولت راضی اند زیرا اساساً نوع مطالبات مردم کوچه و خیابان از جنس خواست های نخبگان بویژه نخبگان سیا سی نیست . آنچه مردم از دولت انتظار دارند ، تامین معشیت آنان بدون افزایش غیر منطقی قیمتها ، رونق کسب و کار ، ایجاد شغل برای جوانان و فارغ التحصیلان ، ایجاد نشاط در جامعه و تامین آسایش و امنیت فرهنگی و سیاسی ، ایجاد یک رابطه منطقی بین درآمدها و مالیات ها و بالا بردن جایگاه کشور در عرصه بین المللی ، رونق تولید ، ( در یک کلام عدالت اجتماعی و رفاه عمومی ) برای همه است .
متاسفانه کشور در حال حاضر با پنج مشکل حاد مواجه است : ( رکود اقتصادی ، بیکاری نسل جوان ، عدم سرمایه گذاری ، رکود تولید و کسب و کار و عدم تغییرات بنیادی در مدیریت کشور ) . هر چند که دولت با مشکلات کشور آشناست ، اما مردم انتظار دارند که دولت آقای روحانی در چند ماه باقی مانده و چهار سال دولت آینده خود با تصمیماتی که در این حوزه ها خواهد گرفت ، انشاالله کشور را از این مشکلات حاد و کهنه که حداقل چهار دهه است گریبانگیر کشور شده رهائی بخشد . محمدتقی معینیان۷