2016-05-15
192 بازدید
سلامت نیوز: در زمان های قدیم آب آشامیدنی در ظروف مسی نگهداری می شد اما این روزها همه از شیشه های پلاستیکی آب معدنی مصرف می کنند. سوال این است که آیا این فلز می تواند تاثیر مثبتی روی آب بگذارد؟ منابع قدیمی ادعا می کنند که این چنین است. به گزارش سلامت نیوز به […]
سلامت نیوز: در زمان های قدیم آب آشامیدنی در ظروف مسی نگهداری می شد اما این روزها همه از شیشه های پلاستیکی آب معدنی مصرف می کنند. سوال این است که آیا این فلز می تواند تاثیر مثبتی روی آب بگذارد؟ منابع قدیمی ادعا می کنند که این چنین است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از روزنامه خراسان، توصیه می شود آب حداقل به مدت ۸ ساعت قبل از مصرف در ظرف مسی نگهداری شود.قدیمی ها قبل از خواب ظرف فلزی را با آب پر می کردند و روز بعد ناشتا آن را می نوشیدند. البته طی روز نباید بیشتر از ۳ لیوان آب از ظرف مسی مصرف شود زیرا برای سلامت خوب نیست.
در این مطلب به نقل از هلث نیوز به بررسی خاصیت این نوع ظرف خواهیم پرداخت.
* ظرف مسی برخی میکرو ارگانیسم های مضر موجود در آب را از بین می برد.به ویژه میکرو ارگانیسم های ایجاد کننده اسهال.
* آب ذخیره شده در این نوع ظروف، می تواند التهاب لوله گوارشی را به حداقل برساند .
* علاوه بر این که به روند هاضمه کمک می کند، مانع ایجاد اسیدیته می شود.
* عملکرد کبد و کلیه ها را بهبود می دهد .
* در صورت رعایت برنامه غذایی و ورزش کردن می توان چربی اضافه در بدن را از بین برد.
* به عنوان آنتی اکسیدان عمل می کند و با رادیکال های آزاد مقابله می کند و در نتیجه روند پیری را به تأخیر می اندازد.
* آب قرار داده شده در این نوع ظروف می تواند سیستم بدن را سم زدایی کند و میزان جذب غذا را به حداکثر برساند.
ظروف مسی از دیدگاه طب سنتی
باید بدانیم در کتابهای مرجع طب سنتی استفاده از ظروف مسی به شدت منع شده است! ظروف مسی که تحت عنوان «نحاس» یاد شده، از مضرترین ظروف برای طبخ غذا عنوان شده است.
در کتاب «مفرح القلوب»، که شرح کتاب قانونچه در طب است (قرن هشتم هجری قمری)، حکیم محمد ارزانی، از بزرگترین حکمای طب ایرانی، می گوید: «طبخ طعام در انای نحاس (ظرف مسی) خوب نیست مخصوصاً اگر مدت زمان پخت زیاد باشد و نیز غذا چرب و ترش باشد.
قلع اندود کردن آن اگرچه مضرت آن را کم میکند ولی بطور کامل زیان آن را برطرف نمیکند. حکیم محمد ارزانی قلع اندود کردن مکرر را توصیه نمیکند و نهی شدید کرده از ظرف مسی که قلع آن رفته است. مداومت در مصرف ظرف مسی را موجب ایجاد جذام دانسته اند. بهترین ظروف از دیدگاه ایشان ظروف آبگینه (پیرکس امروزه) و چینی است.
در کتاب تغذیه در طب ایرانی ، اسلامی ظروف مسی و روی به دلیل آزاد کردن این عناصر با ارزش به غذا باعث تاثیر بر عملکرد سیستم مغز و اعصاب و غدد درون ریز بدن میشوند یکی از مضرات ظروف مسی اکسید شدن آنهاست که بسیار خطرناک است و باید به موقع قلع اندود شود.
در کتاب مخزن الادویه، تألیف حکیم عقیلی خراسانی؛ دانشمند و طبیب بزرگ قرن ۱۲ هجری قمری، که از کاملترین و جامعترین مجموعه دارویی در میراث طب سنتی ایران است، آمده آشامیدن غذاهای ترش، لبنیات، گوشتها، در ظرف مس بی قلع خصوصاً آنکه مدتی در آن مانده باشد بسیار مضر است و باعث ایجاد بیماری برص (نوعی لکههای پوستی) میشود.
در کتاب تحفه المؤمنین، تألیف سید محمد مؤمن تنکابنی؛ طبیب قرن ۱۱، که از منابع معتبر در خصوص دارو و مفردات طبی است، مصرف ظروف مسی خصوصا بیقلع آن بسیار مضر توصیف شده است.
شیخ الرئیس نیز در کتاب قانون گفته است: «واجب است که پرهیز کنید از طبخ آنچه که شور یا چرب و یا شیرین است مانند گوشت و لبنیات و آنچه که ترش است در ظروف مسی و حتی آشامیدن در این ظروف زیرا که بدون تردید زنگار می بندد و زنگار نیز سم قاتل است.»