احمدرضا ایراندوست – شور و حال روزهای فوتبالی قدیم میمه

2015-11-18
74 بازدید

کسانی که خبرهای ورزشی و خصوصا فوتبال را پیگیری میکنند ، بارها خوانده و یا شنیده اند که مدیریت آقای صفایی فراهانی بر فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران یکی از بهترین دوره های فوتبالی ایران بود که در ادامه همان مدیریت دکتر دادکان نیز دوره درخشانی را در فدراسیون فوتبال رقم زد ، نمونه بارز […]

photo_2015-10-26_21-17-25

کسانی که خبرهای ورزشی و خصوصا فوتبال را پیگیری میکنند ، بارها خوانده و یا شنیده اند که مدیریت آقای صفایی فراهانی بر فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی ایران یکی از بهترین دوره های فوتبالی ایران بود که در ادامه همان مدیریت دکتر دادکان نیز دوره درخشانی را در فدراسیون فوتبال رقم زد ، نمونه بارز آن واگذاری ساختمان به دو باشگاه سرخابی بود .
اما مطلب امروز من پیرامون وضعیت ورزش منطقه و خصوصا بخش میمه است ، تب داغ فوتبال در اولین سالیان دهه پنجاه سراسر کشور را در برگرفت ، رشد سریع السیر و برق آسای فوتبال کار را به آنجایی رساند که در شهرهای بزرگ هر محله و کوچه ای دارای تیم فوتبال شد ، منطقه میمه نیز از این قاعده و قانون مستثنی نبود، با توجه به جمعیت آن زمان میمه چندین تیم فوتبال شکل گرفت که به صورت رسمی وارد مسابقات میشدند ، تعدادی تیم محلی نیز رده های امید و جوانان تیمهای بزرگسال به حساب می آمدند ، اکثر فوتبالیستهای آن زمان میمه فوتبال پایه خود را در زمینهای محله خود شروع میکردند ، این زمینهای فوتبالی از شمالی ترین نقطه تا جنوبی ترین و از شرق تا غرب میمه میعادگاه اوقات فراغت نوجوانان و جوانان آن روزگاران بود، جوانان زیادآباد نیز زمین فوتبال خاکی خودشان را داشتند ، چنانکه در ازان نیز جوانان در زمینهای خاکی فوتبال بازی میکردند، وزوان نیز زمین خاکی فوتبال خوبی داشت ، جوانان ونداده ای و خسروآبادی نیز در زمینهای خاکی روستاهای خود به فوتبال مشغول بودند.
در این اوضاع و احوال و با توجه به علاقه اکثر جوانان کشورمان به این ورزش پرهیجان ، سازمان تربیت بدنی دست به کار شد و در شهرهایی که مدیران قوی و خدمت گذاری وجود داشت ، ساخت ورزشگاههایی را در دست گرفت ، میمه نیز در لیست داشتن ورزشگاه قرار گرفت و اداره تربیت بدنی میمه به همین نیت تاسیس گردید ، حاج حسین شهیدی به عنوان اولین رئیس تربیت بدنی میمه عنان کار را در دست گرفت و با کوششهای شبانه روزی ساخت ورزشگاه میمه را شروع نمود، ایشان در طول مدت خدمت خود زحمات فراوانی را برای ساخت و تجهیز این ورزشگاه متحمل شد ، به همت ایشان هیئت فوتبال میمه تشکیل و رسمیت پیدا کرد ، تیمهای فوتبال دارای البسه متحد الشکل شدند ، هر تیم فوتبال دارای مربی و سرپرست گردید ، مسابقات طبق یک برنامه و تقویم منظم برگزار میشد ، در پایان لیگ فوتبال جشن قهرمانی برگزار شده و به تیم قهرمان جام و یا کاپ قهرمانی داده میشد ، کاپها و جامها در اتاقی در همان تربیت بدنی با ذکر تاریخ و سال مسابقه نگهداری شده و بازیکنان دارای رختکن شدند ، ابعاد زمین مسابقه طبق استاندارد آن شکل گرفت ، دیرک های دروازه ها مجهز به تور دروازه شدند ، داوران فوتبال دارای لباسهای مخصوص به خود شده و همه ارکان فوتبالی میمه نظم و ترتیب خاصی را پیدا کردند.سالیان سال آقای علی شیبانی ریاست هیئت فوتبال میمه را بر عهده داشتند ، تیمهایی که مایل بودند در مسابقات شرکت کنند ، باید شرایط آن زمان لیگ فوتبال میمه را داشته باشند، حساسیت و هیجان در برخی از بازی های آن زمان فوتبال میمه دست کمی از حساسیت این روزهای تیمهای سرخابی نداشت .
حاج حسین شهیدی از ابتدای روز تا پایان مسابقات که همه روزه بعد از ظهرها برگزار میشد ، در ورزشگاه میمه حضوری فعال داشت ، بر همه چیز نظارت کرده و سعی میکرد مسابقات فوتبال در ورزشگاه میمه به بهترین نحو برگزار گردد ، بعدها زمین مسابقه از حالت خاکی به چمن تغییر وضعیت داد و حاج حسین شهیدی نیز بعد از عمری خدمت به افتخار بازنشستگی نایل آمدند ، قریب به سی سال است که ورزشگاه میمه را از نزدیک ندیده ام و نمیدانم چه کسی ریاست تربیت بدنی میمه را بر عهده دارد ، امیدوارم کسانی که اکنون مسئولیت تربیت بدنی و ورزشگاه میمه را در اختیار دارند ، بدانند که ساخت چنین ورزشگاهی در زمان خودش راحت نبوده و چه بسا انسانهایی به مانند حاج حسین شهیدی متحمل زحمات زیادی شدند تا این ورزشگاه پا بگیرد.یا حق