یادم میآد وقتی با عابدزاده مصاحبه می کردند که چرا بازی با استرالیا پشتک وارو میزدی جواب داد بخاطر گرفتگی عضله بود که اینکارو میکردم تا بچه ها روحیشون تضعیف نشه، ولی من میگم بخاطر غیرتش بود که بهش اجازه نمیداد نسبت به پیراهنش بی تفاوت باشه.اما حالا چی؟چشم کی باید روشن باشه نسبت به […]
یادم میآد وقتی با عابدزاده مصاحبه می کردند که چرا بازی با استرالیا پشتک وارو میزدی جواب داد بخاطر گرفتگی عضله بود که اینکارو میکردم تا بچه ها روحیشون تضعیف نشه، ولی من میگم بخاطر غیرتش بود که بهش اجازه نمیداد نسبت به پیراهنش بی تفاوت باشه.اما حالا چی؟چشم کی باید روشن باشه نسبت به این نتیجه هایی که فوتبالمون از پایه داره میگیره؟ چجوری این تیم میخواد برا المپیک ادعا داشته باشه؟ چجوری این تیم میخواد ادعای صعود به مرحله بالاتر توجام جهانی داشته باشه؟ کجا رفت اون غیرتی که بچه های تیم ملی به پیرهنشون داشتند؟ وقتی صحبت از تیم ملی میشد دیگه رنگ باشگاه واسشون مهم نبود، دیگه مهم نبود براشون که چکشون پاس شده یا نه، دیگه مهم نبود براشون مربی تو چه پستی بزارتشون، دیگه مهم نبود براشون کِی تعویض بشن که لگد به کلمن بزنند یا نه، براشون پیراهن تیم ملی مهم بود که براش میجنگیدند تا بدستش بیارن نه مثل الان که از خداشونه واسه اینکه مصدوم نشن به تیم ملی دعوت نشن. اونا مثل یه سرباز برا تیم ملی و بازیهاش میجنگیدند ولی الان اعضا تیم ملی شدن سرباز فراری. این رسمشه؟ چرا همه چی تو فوتبال ما شده پول؟درسته دوران عوض شده و شاید این چنین ایجاب میکنه که درکنار فعالیت ورزشیت یه قسمتی به پولش وابسته باشی ولی چرا تا این حد؟ تا حدی که مدرک سربازیت رو هم جعل کنی تا به یه تیم مهم یا به یه پول قلمبه برسی؟ کجای این فوتبال قبلا این اتفاقات می افتاد؟ اصلا اون روزا چیزی به اسم حاشیه وجود داشت که الان هی میگن فلان تیم حاشیه داره یا فلان باشگاه چند ده میلیارد تومن بدهی داره. رسوایی عضو تدارکات تیم ملی تو کره جنوبی با چه زبونی قابل گفتنه؟ الان درست کردن مدل موی ملی پوشمون یا تتوی دست و پاشون واجب تر از تمرین شده براشون، اینطور نیست؟ اصلا اون روزا چیزی به اسم حاشیه وجود داشت؟ که الان هی میگن فلان تیم حاشیه داره یا فلان باشگاه چند ده میلیارد تومن بدهی داره.اینم بگم که اون روزا برنامه نود و عادل وجود نداشت!!!چشم مدیران فوتبالمون روشن، چشم آقای کفاشیان روشن، همین آقایی که واسه یه کمک مربی لیگ اسپانیا به هر دری زد تا نگهش داره حالا باید جوابگو باشه برا تیمهای پایش چکار کرد؟(الانم هرچی بگی یه لبخند تحویلت میده!) من به شخصه مخالف حضور مجدد کی روش تو تیم ملی بزرگسالان بودم و هستم. ایشون باید مربی پایه می شد و یا یه مربی بزرگ واسه تیمهای امید و جوانان می آوردند. چراکه اگه واقع بینانه به قضیه نگاه کنیم با حضور کی روش نسبت به قبل تیم ملی اصلا پیشرفتی نداشته، استفاده زیاد از افرادی که بزور فارسی صحبت میکنند و بعضیاشون تعصب ملی ندارند به نظر من درست نیست، چرا ما باید به چنتا لژیونر وابسته باشیم؟ وقتی توسطح آسیا اینجوری بازی میکنیم چه حرفی واسه گفتن تو سطح جهانی داریم؟ تا کی میخوایم 11 نفره تو زمین خودمون دفاع کنیم؟ و خیلی صحبت دیگه ولی کی به این حرفها گوش میده، مگه نه؟به نظر من هستند هنوز بچه های گمنامی که کارت پایان خدمت دارند! و حاضرن مثل قلیچ ها،مثل عابدزاده ها، مثل قلعه نوعی ها، مثل پیوس ها، مثل چنگیزها، مثل زرینچه ها برا تیم ملی بجنگند و با دل و جون بازی کنند. باید شناختشون و باید پیداشون کرد و از ابتدا باهاشون کار کرد تا بشن مثل سعید معروف، بشن مثل مهدی مهدوی، بشن مثل بهنام محمودی و … خیلیای دیگه که الان والیبالمون رو تو سطح جهانی بالا بردند و باعث افتخارمون شدند نه مثل الان فوتبالمون که به یمن می بازیم و زنگ تفریح تایلند میشیم ومایه ی خجالت. اون روز تو یه پست نوشتم که باید تیم پرسپوشیش تعطیل بشه الان میگم باید تیم ملی رو از پایه گرفت و تکوند. فوتبال ما یه خونه تکونی اساسی احتیاج داره و تا این اتفاق نیفته آش و کاسه همینه.
تو سطح باشگاهیمون که دربارش حرف نزنیم بهتره، نه از ثبات مدیریت خبریه که هر 6 ماه یبار یه مدیر و مثل یه جنس تاریخ گذشته کنارش میزارند، جدیداً هم مُد شده مدیر و سرمربی رو باهم کنار میزارن! دیگه از 6 تا و 8 تا گل زدن و در عرض 10 دقیقه پرچم رو بردن بالا!!! خبری نیست. به قول معروف دیگه گذشت اون زمون که ….. یادش بخیر.الانم که دیگه آقای سیاسی سیاسی کاری میکنه که دیگه بیا و درستش کن، اما فعلا واسه یه عده ای خوراک نوشتن و حاشیه درست کردن جور شده که میگذریم و کاری باهاش نداریم.
به حال این فوتبال باید تأسف خورد درحد ال کلاسیکو و حالا حالا هم درست بشو نیست، میدونم یه روز میرسه که میگن یه دهقان بود که همیشه ناراضی و منتقد بود حتی به فوتبال هم گیر میداد که چرا اینجوریه و به اون چه ربطی داشت که درباره همه چی اظهار نظر می کرد. و البته اینم میدونم که میگن راست میگفت!امیدوارم آیندمون بهتر از گذشتمون باشه.
جناب آقای دهقان مشخصه که مشغله کاری و….. زیادی داری که به این جور مسائل با این همه جزئیات دقت میکنه یه سری هم به ما بزنی بدک نیست >>>>>
آقای دهقان مطالب رو خیلی جذاب بیان می کنید بیان خوبی دارید یه نکته خیلی خلی کوچیک هست که حمل بر بی ادبی نکنید لطفا یه عکس با کیفیت بالاتر رو توی سایت استفاده کنید . باز هم می گم لطفا هیچ برداشت غیر مربوطی نکنید فقط کیفیت عکس کمی بهتر بشه ممنونم
اما همیشه یه سوال توی ذهنم هست چرا مردم بخش ما همش عادت داریم متفکر جدی باشیم !!!!! خودم هم یکی از همین آدم ها هستم و یه نکته جالب اینکه وقتی دارم یه چیز سخت رو یاد می گیرم و هر چی جدی تر می شم مطلب رو نمی فهمم اما وقتی (به پیشنهاد معلمم )لبخند می زنم باور کنید این قفل ذهن باز می شه ؟
چرا ما عادت به این همه جدی بودن داریم ؟نمی دونم!!!!
ممنون از نطرتون جناب ناشناس
والا بنده عکسی رو داخل سایت نذاشتم،مدیر محترم عکس بنده رو از جایی (گردهمایی وبلاگ نویسان چند سال پیش) بریده و اینجا گذاشتن. البته عکسی از من نداشتن که بذارن و تو این پست من عکس تیم ملی قدیم رو براشون ایمیل کردم که بنا به صلاحدیدشون همین عکس رو دوباره گذاشتند،انشاالله حل میشه.
کمی با قسمت دوم صحبت شما موافقم،قرار نیست همیشه جدی و سخت به مسائل نگاه کنیم من هم همیشه جدی نیستم چراکه به شوخی هم طعنه ها و حرفهایی زدم و حتی بعضی اوقات به پستهای جدی هم نظر متفاوت دادم. نمیدونم منظور شما همین بود و من حرفم رو رسوندم یا نه.
به هر حال بسیار سفر باید تا پخته شود خامی،ماهم تازه کاریم و حالا حالاها باید کار کنیم.
موفق باشید
به دنبال حاشیههایی که پس از مذاکره مسئولان باشگاه پرسپولیس و رئال مادرید ایجاد شد و پای یک عنصر ضد انقلاب به عنوان واسطه در این مذاکرات به میان آمد، رئیس هیات مدیره این باشگاه اعلام کرد دیدار این دو تیم که قرار بود تابستان سال آینده در تهران برگزار شود، از نظر وی منتفی است.
به گزارش خبرنگار مهر، بعد از اتفاقات رخ داده پیرامون نشست مسئولان باشگاه پرسپولیس و رئال مادرید و حواشی زیادی که در این باره بوجود آمد، تعداد زیادی از شخصت های ورزشی و سیاسی خواهان لغو و عدم پیگیری برگزاری این مسابقه شدند. در همین رابطه حمیدرضا سیاسی رئیس هیات مدیره باشگاه که به شدت در روزهای گذشته تحت فشار بود در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: با توجه به حساسیت های خاصی که در این باره ایجاد شد این بازی از نظر من منتفی است و باشگاه پرسپولیس دیگر این بازی را پیگیری نمی کند.
وی افزود: اگر چنانچه مسئولان روی برگزاری بازی و ادامه مذاکرات نظر داشته باشند ممکن است دوباره این قطار به حرکت درآید. ما دیگر برگزاری این بازی را پیگیری نخواهیم کرد مگر اینکه اتفاقات دیگری رخ دهد.
چرا میگویند ورزش ایران موفق عمل کرده؟
هفدهمین دوره بازیهای آسیایی در شرایطی به پایان رسید که کاروان ورزش ایران پس از چهار سال کار و تلاش در فدراسیونهای مختلف تنها یک مدال طلا بیشتر از دوره گذشته کسب کرد اما با دو مدال کمتر از دوره گذشته و یک پله سقوط در رده پنجم ایستاد. با این حال از سوی مسئولان حضور کاروان ایران موفقیتآمیز اعلام شده اما آیا یک مدال بیشتر برای چهار سال دلیل موفقیت است؟
کاروان ورزش ایران در شرایطی راهی بازیهای آسیایی در اینچئون کره جنوبی شد که وظیفه سنگین دفاع از عنوان چهارمی در دوره گذشته را برعهده داشت. همین وظیفه مسئولان ورزش را برآن داشته بود تا از چهار سال فرصت برای پیشرفت استفاده کنند و شرایطی را پیش بیاورند که این عنوان با افزایش تعداد مدال ها حفظ شود چرا که رسیدن به عنوان سومی دور از ذهن است.
اما ماحصل چهار سال فرصت و کاری که در برخی فدراسیون ها صورت گرفت و در برخی کمتر صورت گرفت، تنها یک مدال طلا بیشتر از دوره گذشته بود. این یک مدال هم در شرایطی بدست آمد که از نظر تعداد مدالی کاروان ایران دو مدال کمتر از دوره گذشته کسب کرد و در جدول رده بندی هم یک پله سقوط داشت و در جایگاه پنجم ایستاد. حالا چرا مسئولان ورزش از عملکرد کاروان ایران به عنوان “عملکردی موفق” یاد می کنند شاید به این خاطر است که می خواهند عملکرد خودشان را قابل دفاع عنوان کنند.
واقعیت این است که اگر بخواهیم چهار سال زمان را یا یک مدال طلا ملاک ارزیابی عملکرد ورزش قرار بدهیم، نمره کاروان ایران منفی خواهد بود و کمترین پیشرفت را هم باید برای ورزش در نظر گرفت. این مقایسه در شرایطی رنگ واقعی تر به خود خواهد گرفت که به مدال آوری کاروان قزاقستان در دوره قبل و دوره اخیر نگاهی کنیم. قزاقستانی ها که اصلی ترین رقیب ایران برای عنوان چهارمی بودند و در نهایت هم به این مهم رسیدند، در بازیهای آسیایی گوانگجو 18 مدال طلا کسب کرده بودند اما در اینچئون این تعداد را با 28 مدال طلا رساندند. یعنی 10 مدال طلا بیشتر از قبل.
بنابراین باید مسئولان ورزش ایران به جای اینکه این روزها به دنبال مطرح کردن موفقیت خود در بازیهای آسیایی باشند و بخواهند خودفریبی را پیشه کنند، بهتر است سراغ نقایص پرتعداد در رشته های مختلف بروند و برای چهار سال دیگر برنامه ریزی کنند که اگر قرار باشد در این چهار سال هم به اندازه یک مدال کار کنیم، قطعا در بازیهای آسیایی 2018 در اندونزی کشورهای دیگری خواهند بود که عنوان پنجمی را هم از ایران خواهند گرفت.
پس به دنبال خودفریبی و ظاهرسازی برای موفقیت ورزش نگردیم و با واقع نگریی به دنبال پیدا کردن راه حل هایی باشیم تا به وضعیت نابسامان ورزش در رشته های مختلف رسیدگی کنیم و به سمت رشته هایی برویم که بتوانند مدال آوری ایران در بازیهای آسیایی دوره بعد را افزایش دهند. اینکه عنوان شود ما تعداد ورزشکاران کمتری را نسبت به دوره قبل به اینچئون برده ایم هم دلیل بر این نمی شود که بگوییم این کاروان موفق عمل کرده است چرا که از ابتدا هم قرار بود رشته هایی به اینچئون اعزام شوند که مدال آور باشند. رشته ها اعزام شدند اما از مدال آوری خبری نبود!