خرمشهر – شعر شهلا اسد

به نام خیر ناصر و معين

براي من
هميشه
سوم خرداد
یعنی میهن خواهی
عشق به خاک
يعني وانت هاي مملو از بدن هاي  خونين جوانان سرزمينم
يعني
آژير هراسان آمبولانس ها
يعني
صف طويل مردم براي اهدای خون
آن هم در هواي گرم و شرجي  اهواز
يعني نوحه خواني زن هاي عرب در بهشت آباد
يعني…..
یعنی انفجار
یعنی نخل های بی سر
یعنی دوباره طلوع
یعنی ایستادگی
یعنی وطن
يعني
خونين شهري كه دوباره  خرمشهر شد

یادآور خاطرات آن روزها
رشادت ها، ایثارها
نبودن ها برای ماندن های دیگران

خدایا لیاقت ماندن های ناب را عطایمان کن
آن ها رفتند که بمانند
ما نمانیم که …

و هنوز هر وقت به خرمشهر می رسم بی اختیار تمام آن روزهای تمام ایمان را
سراسر یقین را
به یاد می آورم.
یاد بلندآسمانان عاشق
یاد جهان آراها
یاد عشاق تنها،
که سلاحشان
تنها ایمان بود
یاد شهید سه ساله خانواده مان، حامد عزیز که پر و بال نگرفت از حملات هوایی
و یاد در و دیوار هم چنان زخمی خرمشهر
و بارها می روم
چون علقه ی عجیبی بین من و مردمش می بینم.
و سفرم از جنس زمان است،
آن هنگام که در مسجد جامع اش به نماز می ایستم.
باید بر جای جایش بوسه زد، چون کوفیان بر مسجد نیز رحم نیاوردند.
و مرغ دلم همواره به سمت سرزمین مادری در پرواز است.
بمانید، بمانید از این عشق بمانید
که ما را سر یاری بلندآسمانان نیست.

سالگشت پیروزی جنگاوران بی سلاح، آزادسازان خونین شهر عزیز خجسته باد

شهلا اسد