نقدی بر مناقشه ی آقای حاجی و معاون عمرانی استاندار اصفهان

2018-10-21
127 بازدید

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان؛ عبدالصمد محمودی فارغ‌التحصیل دکتری ارتباطات و معاون مدیرکل دفتر امور شهری استانداری طی یادداشتی در خصوص سفر روز جمعه دکتر مهدی جمالی نژاد معاون عمرانی وزیر کشور به شهرستان‌های برخوار، شاهین‌شهر و میمه آورده است؛ روز جمعه ۲۷ مهرماه ۱۳۹۷ در نشست دکتر جمالی نژاد ،معاون عمران و توسعه […]

image_2018_10_19-16_11_0_443_Pqu

به گزارش پایگاه خبری صدای جویا از اصفهان؛ عبدالصمد محمودی فارغ‌التحصیل دکتری ارتباطات و معاون مدیرکل دفتر امور شهری استانداری طی یادداشتی در خصوص سفر روز جمعه دکتر مهدی جمالی نژاد معاون عمرانی وزیر کشور به شهرستان‌های برخوار، شاهین‌شهر و میمه آورده است؛ روز جمعه ۲۷ مهرماه ۱۳۹۷ در نشست دکتر جمالی نژاد ،معاون عمران و توسعه امور شهری و روستایی وزارت کشور با فرمانداران، شهرداران و اعضای شوراهای شهر و روستای شهرستان‌های شاهین‌شهر و میمه و برخوار، بحث‌های فراوانی مطرح شد.

اما از میان همه این مباحث، یکی از آن‌ها محل مناقشه و بحث بین جناب آقای حسینعلی حاجی دلیگانی نماینده مجلس شورای اسلامی و  علی مقدس زاده معاون عمرانی استاندار اصفهان شد.

*تقریر محل نزاع

در این جلسه، آقای حاجی دلیگانی پروژه قطار سریع‌السیر تهران به اصفهان را بهانه‌ای برای نقد و ناکارآمدی دولت قرار داد و اشاره کرد که دولت تدبیر و امید رغبتی چندانی به اجرای این پروژه ندارد.

بلافاصله پس از صحبت‌های آقای حاجی دلیگانی، آقای مقدس زاده معاون عمرانی استاندار گفت؛ که هزینه های اجرای این پروژه با توجه به بودجه عمرانی ۶۰۰ میلیاردی استان اصفهان و شرایط کنونی اقتصاد کشور، چندان با واقعیت‌های موجود همخوانی ندارد و بیان آن در چنین شرایطی صرفاً جنبه شعاری و تبلیغاتی دارد.

*تبیین محل نزاع

اجازه دهید برای تبیین این مسئله و تعیین صحت‌وسقم صحبت‌های هر کدام از این عزیزان از آمار و ارقام کمک بگیریم:  بر اساس قانون بودجه کشور برای سال ۹۷، بودجه عمرانی کشور ۶۰ هزار میلیارد تومان پیش‌بینی‌شده است که این رقم نسبت به بودجه سال ۹۶ با توجه به شرایط پیش‌بینی‌شده اقتصاد کشور و قیمت پیش‌بینی‌شده نفت، حدود ۱۸ درصد کاهش داشته است.

بر اساس برآوردهای انجام‌شده احداث هر کیلومتر خط آهن قطار سریع‌السیر، حدود ۲۵۳ میلیارد تومان هزینه خواهد داشت. که با احتساب مسیر ۴۱۰ کیلومتری اصفهان-تهران می‌توان گفت؛ برای اجرا و اتمام چنین پروژه‌ای نزدیک به ۱۰۴۰۰۰ میلیارد تومان بودجه نیاز است.

این در حالی است که در سال گذشته از کل بودجه ۱۳۰۰ میلیارد تومانی پیش‌بینی‌شده برای اجرای پروژه‌های عمرانی استان، تنها ۶۵۰ میلیارد تومان محقق شد و امسال پیش‌بینی می‌شود که با شرایط کنونی  این رقم حتی به نصف نیز کاهش پیدا کند.

به‌عبارت‌دیگر، یعنی کل بودجه عمرانی استان اصفهان برابر با کمتر از  ۰.۶۲ درصد نیاز اجرایی پروژه قطار سریع‌السیر است و اگر کل بودجه عمرانی استان به همین یک پروژه هم اختصاص داده شود در بهترین حالت تنها ۰.۶۲ درصد می‌تواند پیشرفت پروژه را به دنبال داشته باشد!!

حال سؤال این است که مطرح‌شدن چنین مسئله‌ای و مستمسک قرار دادن آن توسط آقای حاجی دلیگانی به عنوان نماینده مجلس که خود به خوبی از وضعیت منابع و مصارف اقتصادی کشور آگاه است، چه دلیلی جز توسل به مکتب پوپولیسم می‌تواند داشته باشد.

نماینده محترم برخوار و شاهین‌شهر و میمه می‌داند که امروز در کشور ناشی از انجام همین اقدامات عجولانه و نامنطبق با واقعیت اقتصاد کشور، بیش از ۵۰۰ هزار پروژه نیمه‌تمام در کشور وجود دارد.

سؤال این است که امروز چه کسی می‌تواند پاسخگوی هدر رفت چنین منابع عظیمی در کشور باشد؟

متأسفانه باید گفت که (به فرض نبود نیتی خاص) تنها فردی می‌تواند در وضعیت کنونی اقتصاد و بودجه کشور مدعی اجرای چنین پروژه عظیمی شود که نسبت به وضعیت پیشاروی اقتصاد کشور، تنها ذهنیت (intuition) دارد، نه شناخت.

چراکه بنیاد شناخت بر اساس آمار و اطلاعات دقیق است. و این شیوه  مناسبت چندانی با بولتن خوانی و بروشور خوانی که شبحی از واقعیت موجود در اختیار فرد قرار می‌دهند، ندارد.

لازم است یادآوری شود، پوشیدن کسوت نمایندگی مجلس امر خطیری است چراکه نماینده، روح یک ملت را با خود به یدک می‌کشد و در نتیجه می‌بایست در درجه اول حافظ منافع ملی باشد‌. به عبارت دیگر،  زمانی که یک فرد در کِسوت مهم نمایندگی قرار می‌گیرد، دیگر نمی‌تواند محلی بی اندیشد و ملی اقدام کند. چراکه مسیر نمایندگی از اندیشه ملی و اقدام محلی می‌گذرد.

بپذیریم که شترسواری دولادولا نمی‌شود. به‌عبارت‌دیگر، نمی‌شود نماینده‌ای در مجلس(همچون آقای حاجی دلیگانی)  اقدام به پاره کردن CFT و آتش زدن پرچم کند، در نهایت نیز انتظار داشته باشد که سرمایه‌گذاران خارجی با فراغ بال به سمت تأمین اعتبار اَبَرپروژه های ما بی آیند.

تجربه دنیا نشان داده که منابع داخلی محدود هستند و با تکیه صرف بر همین منابع نمی‌توان انتظار تولید ثروت و توسعه متوازن در هیچ کشوری را داشت.  استفاده از منابع خارجی و ورود به بازار جهانی و قفل شدن به اقتصاد دنیا مسیری است که کشورهایی چون چین، کره جنوبی، مالزی، مکزیک، لهستان، امارات و… سال‌ها پیش رفتند و امروز در حال درو کردن محصولش هستند.

جالب آنکه پیوستن به اقتصاد جهانی برای کشور کمونیستی چین آن‌قدر جذاب و پر از منفعت بوده که شی جین پینگ، رئیس‌جمهور این کشور در کنفرانس داووس سال گذشته به دفاعی همه جانبه از بازار آزاد دست می‌زند. و طنز ماجرا اینکه آمریکای لیبرال که زمانی مبتکر همین شعار بازار آزاد  بود، در همین کنفرانس شعار اول آمریکا و گذر از اقتصاد بازار آزاد را سر می‌دهد!!