میمه ای ها برد ایران را از پرده ی نقره ای سینما فرهنگ دیدند

عکس ارسالی : مصطفی جمالی

میمه ای ها برد ایران را از پرده ی نقره ای سینما فرهنگ دیدند

🔸سالن سینما فرهنگ میمه میعادگاه مشتاقانی بود که آمده بودند تا در یک شادی دسته جمعی مشارکت داشته باشند اما هر چه از زمان بازی می گذشت این امیدواری کاهش می یافت و نابرابری در مالکیت توپ که البته به خلق موقعیت تبدیل نمی شد نفس ها را در سینه ها حبس کرده بود و جمعیت حاضر در سالن جمع و جور سینمای میمه ، کمتر حرفی برای گفتن داشتند 🔸 شکست تحقیر آمیز عربستان در شب گذشته اشاره ای به این مطلب هم بود که شاید آسیایی ها در روسیه آزمون ناموفقی داشته باشند و فیفا را به این نتیجه برسانند که جای ناکامانی مثل هلند و ایتالیا را به دو تیم دیگر اروپایی بدهند .
🔸هر چه از آغاز بازی که در فقدان بازی های تدارکاتی برای ایران حکم دیدار تدارکاتی را داشت می گذشت ایران بیشتر مدیریت بازی را در دست می گرفت و با جرات می شود گفت موقعیتی که سردار آزمون در مقابل دروازه ی مراکش داشت ار تمامی برتری های مراکش فراتر بود .
🔸عادل فردوسی پور که چندین بار در طول بازی رضایت قلبی خود را از تمام شدن بازی با نتیجه ی مساوی ابراز کرده بود نتوانست نارضایتی خود را از اعلام ۶ دقیقه وقت اضافه ی بازی پنهان کند .
🔸زمانی که مسعود شجاعی بازوبند کاپیتانی ی را به احسان حاج صفی داد و سامان قدوس به جای جهانبخش مصدوم وارد بازی شد هیچکس نمی دانست که این دو بازیکن پایه گذار نخستین پیروزی ایران در جام جهانی بعد از برد تاریخی در مقابل امریکا و شکستن طلسم ۲۰ ساله خواهند شد .
🔸دقیقه ی ۹۵ دفاع تحت فشار مراکش روی ضربه ی آزاد حساب شده ی احسان حاج صفی که با خطا روی سامان قدوس به دست آمده بود دروازه ی خود را گشود و تنها تیمی که در مرحله ی مقدماتی جام جهانی حتی یک گل دریافت نکرده بود ۳ امتیاز حساس این دیدار را به رقیب آسیایی خود تقدیم کرد .
🔸ظرفیت محدود سالن سینما فرهنگ و صندلی های قرمز و آراسته ی آن که دیگر کسی روی آن آرام و قرار نداشت تحمل شادی زایدالوصف فوتبالدوستان میمه ای را نداشت و طولی نکشید که خیابانهای اصلی میمه شاهد راه افتادن کارناوال های شادی بود .
🔸 مردم تا پاسی از شب در خیابانهای شهر به گشت و گذار پرداختند و با به صدا در آوردن بوق خودروهای خود این برد شیرین را به یک جشن ملی – محلی تبدیل کردند و چقدر بعد از مدت ها خبرهای یاس آور و کسالت بار به این شادی عمومی نیازمند بودیم .