ده عامل شکست احتمالی شهرداران منتخب دوره پنجم شوراها… بهمن اورانی / روزنامه نگار فرقی نمی کند شهردار ابر شهر تهران یا شهردار شهر کوچکی که از شدت فقر نمی توانی تن نحیف ش را در نقشه ایران بزرگ بیابی … این روزها حرف مشترک شهرداران منتخب دوره پنجم شوراهای اسلامی ، این است که […]
ده عامل شکست احتمالی شهرداران منتخب دوره پنجم شوراها…
بهمن اورانی / روزنامه نگار
فرقی نمی کند شهردار ابر شهر تهران یا شهردار شهر کوچکی که از شدت فقر نمی توانی تن نحیف ش را در نقشه ایران بزرگ بیابی …
این روزها حرف مشترک شهرداران منتخب دوره پنجم شوراهای اسلامی ، این است که ، شهرداری بدهکار است ، پول نداریم ، نیروی مازاد داریم و مدیریت قبلی پروژه های غیر ضروری را اجرا نموده است…
مشکلاتی که هر کدام از آنها دلیلی بر عدم پذیرش مسئولیت شهرداری می باشد و اینکه چرا با اطلاع ازاین همه موانع حاضر به قبول مدیریت شهر شده اند کمی غیر منطقی به نظر می رسد …
برای برون رفت از بحران مدیریت شهری در کشور که همزمان زمزمه ی استعفای تعدادی از این دست شهرداران به گوش می رسد ، ابتدا بایستی ده عامل شکست احتمالی مدیریت شهری را بشناسیم :
• شورا های شهر علیرغم عنوان ظاهری خود ، فاقد مهارت گفتگو و مشورت هستند ، آنها در سابقه خود توهین به یکدیگر و حتی زد و خورد در صحن علنی شورا هم داشته اند …
• انتخاب شهرداران تابع معیار و ارزش های معینی نبوده و نیست و در بسیاری موارد بجای تخصص ، تجربه و شایسته سالاری ، آنچه مورد توجه قرار گرفته رابطه ، لابی گری و تامین منافع فردی و گاهی با گرایشات سیاسی بوده است …
• شهرداران از استقلال رای برخوردار نیستند و بیشتر آنان خود را کارمند شورای شهر تلقی می کنند …
• شوراهای شهر بطور ذاتی خود را متعلق به جریان های سیاسی می شناسند و این با مدیریت شهری منافات دارد…
• علیرغم اینکه در شرایط بحرانی بایستی از مدیران میانی با تجربه ، تحصیل کرده و دارای حسن شهرت استفاده شود ، در بسیاری موارد خویشاوند سالاری بر منطق غلبه کرده و افرادی مدیریت ها را عهده دار شده اند که کمترین تجربه و یا مقبولیت راهم نداشته اند …
• بدیهی است وقتی افراد فاقد وجاهت ، مدیریت ها را تصاحب می کنند ، کارشناسان و افراد توانمند به بهانه های واهی همچون ناسازگاری با مدیریت ، کنار گذاشته می شوند …
• عدم توانایی در تعریف درآمدهای پایدار برای شهرداری ، بطور تسلسلی توسط مدیران بی تجربه …
• پاسخگو نبودن مدیران شهری …
• بیگانگی شهرداران با مدیریت مشارکتی و استفاده صرفا کلامی از واژه مشارکت ، بدون ارائه برنامه مشخصی در این خصوص…
• عدم مطالبه گری شهروندان از مدیران شهری که موجب می شود شهرداران هرچه بیشتر با نیازهای شهر بیگانه باشند…
بهمن ماه ۹۶
موارد قابل توجهی بود ولی در مورد شهر خودمون نظر حقیر اینه که ما تو این ۵ دوره هر چی شنیدیم فقط و فقط حرف بوده و بس.به نظرم اگه شهرمون شورا نداشت کارها هر چند کمتر امابهتر و سریعتر به نتیجه میرسید و بهانه تراشیها کمتر و شاید شهر ابادتر و مخارج شهر کمتر والله اعلم باالصواب