عدالت مغفول مانده در شهرداری ها… اینکه گفته می شود ، سازمان شهرداری ها یکی از اصلی ترین سازمان های خدماتی محسوب می شوند که مستقیم با شهروندان سر وکار دارند شکی در آن نیست … و اینکه بگوئیم ، عدالت سازمانی اگر برای همه ی ادارات و نهادها یک ضرورت باشد ، برای نهادهای […]
عدالت مغفول مانده در شهرداری ها…
اینکه گفته می شود ، سازمان شهرداری ها یکی از اصلی ترین سازمان های خدماتی محسوب می شوند که مستقیم با شهروندان سر وکار دارند شکی در آن نیست …
و اینکه بگوئیم ، عدالت سازمانی اگر برای همه ی ادارات و نهادها یک ضرورت باشد ، برای نهادهای خدماتی یک وظیفه ذاتی است ، حرفی است که بیراهه نگفته ایم …
اما اینکه چرا از زمانیکه پای شوراهای شهر به شهرداری ها باز شد نه تنها نتوانستیم عدالت سازمانی را تحقق بخشیم بلکه در مواردی خود شوراها نقض کننده آشکار عدالت شدند ، نیازمند آسیب شناسی خاصی است که همچنان مغفول مانده است …
ضرورت توجه به عدالت سازمانی شهرداری ها ، به دلیل نقش با اهمیت کارکنان در ارائه خدمات به شهروندان و جلب رضایت آنها بیش از هر نهاد دیگری الزامی است …
رفتار مدبرانه و عادلانه مدیران شهرداری با کارکنان خود ، در مناسبات رفتاری ، پاداش ها و کیفرها و ارزیابی ها منجر به تعامل و برخورد مناسب همین کارکنان با شهروندان و مراجعه کنندگان می شود …
کارکنان شهرداری ها نسبت به تصمیمات و عملکرد اعضای شورای شهر و شهرداران منتخب بیش از آنچه تصور شود حساس بوده و این تصمیمات را بر اساس ارزیابی ذهنی خود ، عادلانه یا غیر عادلانه قضاوت می کنند …
این قضاوت بر رفتار شخصی آنان تاثیر می گذارد و گاهی موجب واکنش های اثر بخشی در رفتار با شهروندان می شود …
در صورت بی عدالتی ، کارکنان سعی در جبران این آسیب بر خواهند آمد که عمده ترین پیامد آن کاهش بهره وری و رضایت شهروندان خواهد بود …
یادمان باشد ، عدالت سازمانی مفهومی نزدیک به بی طرفی دارد …
حالا مدیران شهری و شوراها خود دانند ، عدالت سازمانی ارجح تر است یا منافع گروهی و قومی و خویشاوندی …
بهمن اورانی / آبان ۹۶
نظرات