علی اسماعیلی : چرا حصر موضوع اول جناح ها شده است؟

چرا حصر به چالش و موضوع اول گروه ها و جناح های سیاسی تبدیل شده است؟
قبل از انتخابات ریاست جمهوری مرتب مباحثی تحت عنوان مطالبات مردمی از ریاست جمهور محترم مطرح میشد. وقتی به لیست مطالبات نگاه میکردم میدیدم در راس آنها پایان دادن به موضوع حصر از اولویتها بود. برای من جالب بود که چرا در موقعیتی که کشور در فشار و بحران اقتصادی است و مهاجرت دائمی نخبگان و جوانان کشور به اروپا و کانادا به فاجعه ای تبدیل شده است چرا باید اولویت اول فعالان سیاسی و اجتماعی کشور موضوع دیگری باشد؟
برای پاسخ گفتن به این سوال به چند نکته به صورت مختصر اشاره می کنم.
۱- متاسفانه در کشور ما برای گفتمان منطقی فرهنگ سازی نشده است. با وجود این که در سیره پیامبر(ص) و اهل بیت (ع)موضوع گفتگو و مباحثه و مناظره منطقی بسیار دیده می شود و تاکید آن بزرگواران بر اقناع از طریق حکمت و موعظه حسنه است اما بعد از گذشت ۳۸ سال از انقلاب اسلامی ما در علمی ترین نهاد کشور یعنی دانشگاه نتوانسته ایم گفتمان حسنه را نهادینه کنیم. سالهاست که رهبر انقلاب موضوع کرسیهای آزاد اندیشی را در دانشگاه و آموزش و پرورش مطرح کرده اند اما بعد از گذشت چندین سال از طرح این موضوع کلیدی ما همچنان شاهد هستیم که در جلسات سخنرانی در دانشگاه های کشور دانشجویان به سمت همدیگر لنگه کفش پرت می کنند یا با مشت و لگد به جان هم می افتند.
۲- جمهوری اسلامی باید به این نتیجه برسد که تکثر گرایی و پلورالیزم عقاید را بپذیرد. این که از انتقاد و اعتراض بترسیم و تصور کنیم با علنی شدن انتقادها و اعتراضها انقلاب اسلامی آسیب می بیند تفکر اشتباهی است. در کشورهای اروپایی در طول سال شاهد اعتراضات و تحصنها و اعتصابات متعددی هستیم اما نه حکومت عوض میشود نه براندازی انجام می شود. طبیعی است که در سیستم کشورداری مشکلاتی به وجود بیاید و اعتراضاتی شکل بگیرد اما نباید با علنی شدن اعتراضات و به جای حل موضوع و پیدا کردن راه حل مناسب صورت مساله را با عناوینی مانند فتنه، ارتباط با بیگانه، تحریک استعمار و… پاک کنیم. در کنار پذیرش عقاید و تفکرات مختلف که در چارچوب انقلاب اسلامیست باید منطقی هم به مباحثه و مناظره پرداخت. با ساکت کردن تفکری که مخالف رای و نظر ماست نمی توانیم حقانیت نظر خودمان را اثبات کنیم.
۳- رمز پیشرفت کشورهای اروپایی این است که آنها نگاهشان به توسعه سیستمی است. یعنی آنها فهمیده اند اگر ساختار سیستم درست حفظ شده و درست اصلاح شود پیشرفت حاصل خواهد شد. تفکر جمعی و سیستمی عامل موفقیت کشورهای توسعه یافته است. اما متاسفانه در کشور ما تفکر منفعت طلبانه فردی و حزبی مقدم بر تفکر ساختاری است. عامل موفقیت مدیریت آیت الله هاشمی رفسنجانی در کشور این بود که اولویت اول برای او انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی بود. اگر همه افراد تاثیر گذار یاد بگیرند که همانند امام خمینی و رهبر انقلاب و آیت الله هاشمی نگاه و اولویت اولشان انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی باشد باید منافع و خواستهای شخصی و گروهی و جناحی در حاشیه قرار بگیرد.
۴- اتفاقاتی که در سال ۸۸ رخ داد فارغ از این که چه کسی مقصر بود و یا بخواهیم سهم بندی کنیم برای تقصیر در هر دو طرف به طور کلی اتفاق خوبی نبود. بارها با خودم فکر میکردم که ای کاش میر حسین موسوی رفتارش را مانند هاشمی رفسنجانی در انتخابات سال ۸۴ تنظیم می کرد. مرحوم هاشمی رفسنجانی هم با توجه به این که به برخی رفتارها و عملکردها منتقد بود اما با نوشتن نامه ای خطاب به شورای نگهبان هم اعتراض و انتقاد خود را مطرح کرد هم نتیجه انتخابات را پذیرفت .برای او حفظ انقلاب اسلامی و پیشرفت جمهوری اسلامی مهم بود. حال چه در جایگاه ریاست جمهوری باشد یا نباشد.
۵- با این موضوع که بخواهیم هر اعتراض و دعوای داخلی را لینک کنیم به خارج از کشور موافق نیستم. اگر قرار باشد هر فرد یا گروهی اعتراض کند و عده ای فورا متهم کنند که انگلیس یا اسرائیل یا آمریکا پشت این اعتراض هستند هیچ دردی درمان نخواهد شد.با دستگیر و زندانی کردن و یا حصر افرادی که به اصطلاح لیدرهای اعتراض هستند جز ایجاد آتش زیر خاکستر نتیجه ای نخواهیم گرفت. مرحوم هاشمی رفسنجانی در یکی از مصاحبه های خود گفتند اینها که مرتب از زندانی کردن و حصر دم میزنند خودشان طعم تلخ زندان و حصر و تبعید را نچشیده اند. باید بین مجازات یک قاتل یا قاچاقچی با فردی که در سایت و تلگرام مطلبی انتقادی و اعتراضی می نویسد تفاوت قائل شد. وقتی یک جوان یا یک خبرنگار یا فلان استاد دانشگاه به خاطر مقالات یا سخنرانیهای انتقادی خود بازداشت شده یا محصور شود ولی فلان قاچاقچی کردن کلفت یا فلان آقازاده پول شوی به راحتی بتواند دوران محکومیت خود را بخرد نشان میدهد که سیستم نظارت و قضائی کشور به اصطلاح سوراخ دعا را گم کرده است

.۶- حالا که موضوع حصرمعترضین نتیجه انتخابات ۸۸ تبدیل به یک چالش در جامعه ما شده است شایسته است تا بزرگان کشور با تدبیر نقطه پایانی برای آن ترسیم نمایند.امروز دیگر مرزهای سیاسی و فرهنگی جوامع شیشه ای شده است. تصاویر کشتار مسلمانان میانمار را امروز در دور افتاده ترین روستای آفریقا هم با تلگرام مشاهده کرده و محکوم میکنند. نباید روند اجرای برنامه ها در کشور به گونه ای باشد که به قول مرحوم هاشمی رفسنجانی دنیا به ما بخندد. ای کاش آقای میر حسین موسوی و آقای کروبی در آن سال با درایت بیشتری عمل می کردند و بهانه به دست لجبازان داخلی و مخصوصا منافقین و مجاهدین خارج نشین نمی دادند.
ای کاش طرف پیروز انتخابات لجبازی نمی کرد. با ادبیات تند و بی ادبانه با منتقدان و معترضان که به هر حال آنها هم شهروندان جمهوری اسلامی بودند صحبت نمی کرد.
ای کاش نظام به توصیه های مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی در نماز جمعه بعد از انتخابات احترام می گذاشت و عملی میکرد.
ای کاش همه طرفهای انتخابات به احترام شخص و شخصیت مقام معظم رهبری به توصیه ها و سفارشات دلسوزانه ایشان عمل میکردند.
به هر حال موضوع حصر اولویت اول نظام نیست و نباید آنرا به موضوع اول تبدیل کرد.نباید دولت و رئیس جمهور محترم را درگیر این موضوع کرد. باید اجازه بدهیم دولت برای حل مشکلات اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی کشور برنامه ریزی کند.موضوع حصر باید با تدبیر مسئولان خودش حل شود.