احمدرضا ایراندوست – از آن ور پشت بام افتادیم !!

احترام به آداب و سنن پیشینیان ، یکی از کارهای خوبی است که کم و بیش مردم سراسر ایران با شدت و ضعف به آن پایبند بوده و سعی میکنند در مناسبتهای مختلف این پایبندی را نشان دهند ، مردم برخی از شهرهای ایران چنان غرق در آداب و رسوم گذشتگان خود هستند که به هیچ روی حاضر نیستند ، ذره ای از مواضع خود عقب نشینی کرده و این را نوعی احترام به تاریخ و فرهنگ کهن ایرانی اسلامی میدانند .مردم ساکن در روستاهای هسته مرکزی کشورمان و تا اندازه ای در استانهای شمالی ایران ،مردم در مناسبتهای آیینی و مذهبی سفت و سخت پایبند رسم و رسوم گذشته گان خود هستند ، تکنولوژی و مدرنیته هنوز نتوانسته خللی در این گونه مراسم ایجاد کند ، بافت معماری سنتی خودشان را هنوز تغییر نداده و در ساخت و سازهای جدیدشان نیز این اصل را تا حد ممکن رعایت میکنند .
دهه اول محرم به پایان رسید و مردم میمه ، زنجیر و طبل و دهل و علم و کتل را به انباری سپرده و به مدت یک سال بایگانی کردند ، اما آنچه که من را بر آن داشت تا این مطلب را بنویسم ، عبور از سنت و رو آوری به تکنولوژی در عزاداری هایمان است ، از آشپزی در عزاداری هایمان گرفته تا سیستم های صوتی و آلات و ادوات طبل و دهل و سنج تا اشعار و نوحه هایی که در هیئات خوانده میشود .
از زمانی که میمه گاز کشی شد ، دیگ و دیگ بر های مسی جمع شد و قابلمه های روحی جایگزین گردید ، آشپزی با چوب و هیزم جای خود را به گاز و گرمخانه و فر داد ، برنج های دمسیاه و طارم ، جای خود را به برنجهای بدون کیفیت هندی و پاکستانی که سرب و آرسنیک فراوان دارد داد ، ظروف یک بار مصرف تمام سطوح خیابانها و کوچه ها و محله ها را پوشاند ، سفره های یک بار مصرف جای سفره های قدیمی را گرفت ، نان محلی دیگر نایاب و کمیاب شده و همه جا نانهای لواش بی کیفیت مورد استفاده قرار میگیرد ، نان شیرهایی که دستپخت بانوان میمه ای بود دیگر در نذری ها دیده نمیشود، تا دلتان بخواهد تی تاپ و کیک فراوان است ، دوغ های محلی جای خود را به بطری های دوغ پاستوریزه دادند.
هیئات برای تجهیز سیستم صوتی از همدیگر سبقت گرفته و هر سال شاهد مدل جدیدی از اکو ها با میکروفون های جورواجور بی سیم و باسیم هستیم .
اشعار جانسوز و جانگداز مذهبی که برای همه ما نوستالژیک بود جای خود را به اشعاری داده که اگر با آهنگ های موسیقی خوانده شود ، قر را به کمر شنونده می آورد ، علامت های هیئات سال به سال رنگین تر شده و بر روی آنها شتر و فیل و زرافه و گاو و پلنگ و انواع مرغها نصب گردیده ، دیگر از علم های بومی رنگارنگ خبری نیست ، در جلوی هر هیئت تعدادی زیادی جوان ، هیکلی بسته در حال مانور دادن هستند .
گر چه مدرنیته و تکنولوژی خوب است ، اما باید اندازه نگه داشت که اندازه نکوست ، از آن طرف در مراسم تعزیه میمه هیچ گونه تغییری ایجاد نشده ، مخالف خوانها با کلاه افسری و تنبان دبیت و چکمه های پلاستیکی ملی در حال خواندن تعزیه هستند ، در حالیکه در خیلی از شهرها و روستاها مخالف خوانها دارای کلاه خود و لباس رزم و زره هستند ، چهل سال قبل پارچه ای را برای عمامه یزید و ابن زیاد استفاده میکردند ، هنوز که هنوز است همان پارچه با همان شکل و شمایل مورد استفاده قرار میگیرد ، تا صحبت از تغییر میکنیم ، با این جمله روبرو میشویم که دست به تغییر و ترکیب نزنید ، ما پایبند سنت و رسم و رسوم پیشینیان هستیم ، اگر سنت و آداب و رسوم پیشینیان خوب است ، چرا در خیلی از موارد از آنور بام می افتیم ، اگر قرار به پیروی از سنت پیشینیانمان است باید در همه موارد اندازه نگه داریم ، اگر هم نیست که باید در هیچ کجا نباشد.تا مطلبی دیگر ایام به کامتان باد.