مهرداد مشهدی : گویش میمه ای را نجات دهید

زبان ها و گویش های محلی در شرف انقراض و نابودی اند ؛ آنها را نجات دهید
از بین رفتن یک گویش محلی و یک زبان قومی ، به تنهایی رنج آور و تأسف برانگیز است اما دردناک تر ، آن است که از میان
رفتن یک زبان یا یک گویش ، مساوی است با ازبین رفتن یک تاریخ و فرهنگ شفاهی یک قوم و یک ملت این که کودکی خردسال به زبان شیرین محلی خود صحبت کند یا نه چقدر برای والدین امروزی مهم است ؟آیا پرداختن به گویش میمه ای به اندازه کافی برای والدین مهم تلقی می شود؟اگر با نگاهی باز به این موضوع بنگریم متوجه این نکته خواهیم شد که کودک امروزی خواه یا نا خواه با زبان فارسی و لهجه رسمی آشنا شده و به اجبار ویا اختیار سعی در یادگیری این زبان می کند اما به راستی فواید داشتن و حفظ گویش محلی چیست؟متاسفانه خانواده ها تا زمانی که توجیه نشوند که حفظ و پاسداری از این گویش چه اهمیتی دارد هیچ کوششی را برای حفظ و انتقال زبان نخواهند کرد . زبان یک هویت است ،زبان فرهنگ است،زبان نشان دهنده وجود تمدن است،آیا به راستی این عبارات برای خانواده های منطقه ما قابل تفسیر شده و اگر خانواده ها توجیه نشده اند وظیفه کدام نهاد یا سازمان است؟هم اکنون شاید و یا به یقین  مهم ترین رسانه در منطقه همین سایت صبح میمه باشد بهتر است قبل از هر سازمان یا ارگان در اینجا به اهمیت انتقال زبان میمه ای به فرزندان را موشکافانه بررسی کنیم .
زبان هویت است به چه معناست؟به عبارتی زبان و گویش موجب عمیق تر شدن هویت فرد می شود چرا که زبان به عنوان مجرای تفکر از طفولیت در انسان شکل می گیرد و با یادگیری گویش و زبان جدید به ظرفیت مغز انسان اضافه می شود یعنی شما کودک خود را تا چهار یا پنج سالگی مسلط بر دوزبان می کنید که این به سهم خود ظرفیت فکری کودک را افزایش می دهدهر گویش و یا زبان جدیدی که یاد گرفته می شود در واقع یک هویت جدید در فرد شکل می گیرد و اگر از کودکی فرا گرفته شود مانند نقشی که برروی سنگ حک می شود ماندگار و همیشگی خواهد شد
اما رابطه تمدن یا فرهنگ میمه ای با زبان چیست؟ببینید علت عمده تغییر زبان و ایجاد تنوع زبانی، انحراف‌های جزئی است که در جریان انتقال زبان از نسلی به نسل دیگر حاصل می‌شود. بی‌شک عوامل دیگری به توسعه تاریخی زبان‌ها و گسترش فامیلی زبان کمک نموده‌اند. تحرک‌های اجتماعی، جابه‌جایی جمعیت و مهاجرت‌ها طبعاً نقش عمده‌ای در این امر داشته‌اند،یعنی منطقه میمه و قراء همجوار ازان وزوان و…مهاجرت نداشته یا به ندرت عاملی باعث  مهاجرت می شد،همین مهیا بودن بستر زندگی مناسب یعنی میمه هیچ گاه تحت نفوذ سلطه بیگانگان نبوده برای همین است که زبان میمه تا امروز باقی مانده بگذارید کودکان و فرزندانتان هویت اجداد خود را بدانند فرهنگ و زبان بطور متقابل برروی یکدیگر تأثیر می گذارند. فرهنگ از طریق  آن چیزهایی که برای اعضای یک جامعه معین، اهمیت  داشته و  ممکن است در زبان جامعه، نام مشخصی برایش  وجود داشته باشد و یا تحت پوشش نام ملی  و همگانی قرار بگیرد و بر زبان تأثیر گذارد، مطالعه کند.به راستی این که میمه هم دارای زبان است به عبارتی گویش و هم لهجه نشان دهنده چیست؟ان شاالله که به اندازه کافی اهمیت این مغوله اولا برای خانوادها و دوما برای معلمین منطقه میمه آشکار شده باشد .
معلمین و فرهنگیان توجه داشته باشند که بارفتار و بازخورد مناسب باعث گرایش دانش آموزان به زبان منطقه خود شوند،
اصل پانزدهم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، بر این نکته تأکید دارد که زبان و خط رسمی و مشترک مردم ایران فارسی است . اما ، در همان حال اشاره دارد که
استفاده از زبان های محلی و قومی درمطبوعات و رسانه های گروهی و تدریس ادبیات آنها درمدارس در کنار زبان فارسی آزاد است . متاسفانه در چندین خانواده چنین مرسوم شده است که صحبت به زبان بومی خود کسر شان خود و فرزندان دانسته و بر این موضوع اصرار دارند که فرزندان به هیچ وجه در جمعی به زبان بومی صحبت نکند چرا که این موضوع بی فرهنگی خود دانسته که واقعا ذهنیت نادرستی است
متاسفانه این دیدگاه زمانی شکل گرفت که از گذشته و متأسفانه تاکنون شاهد آن هستیم که در اغلب فیلم ها و سریال ها ، آنجا که می خواهند طنز را چاشنی کار نمایند ، حتماً وجود یک فرد روستائی و یکگویش و لهجه روستائی ، ضرورت پیدا می نماید . گویا فیلم ساز و کارگردان و فیلم نامه نویس ما از توانائی ایجاد طنز و لحظه های شاد ، بدون اهانت و استهزاء روستا و روستائی ، عاجز هستند حال که منطقه ما هم از نظر گویش و هم لهجه غنی است والدین حداقل برای تعمیق تفکر کودکان خود هم که شده است، برای یادگیری زبان توسط فرزندان خود تمام تلاش خود را کنند چه آنکه تاریخ و گذشته و فرهنگ یک ملت ، یادگار های گران بهایی است از گذشتگان ، برای همه . میراثی است که همه از آنسهم داشته و از آن بهره می برند . از همین رو حفظ و صیانت از آن بر عهده همه است.

فراموش نکنیم که شاید فردا فرصتی برای این اقدام وجود نداشته باشد و فراموش نکنیم که حیات بعضی از گویش های موجود ، به زندگی چند پیر مرد و پیر زنی که
هنوز به آن تکلم می کنند وابسته است و بامرگ همین چند نفر، گویش آنها خواهد مرد .