2016-07-28
65 بازدید
از عمق ناپیدای مظلومیت ما ، صدایی آمدنت را وعده می دهد. صدا را عدل خداوندی صلابت می بخشد و مهر ربانی گرما می دهد. و ما هرچه استقامت ، از این صدا گرفتیم و هر چه تحمل ، از این نوا دریافتیم. در زیر سهمگین ترین پنجه های شکنجه تاب می آوردیم که شکنج […]
از عمق ناپیدای مظلومیت ما ، صدایی آمدنت را وعده می دهد.
صدا را عدل خداوندی صلابت می بخشد و مهر ربانی گرما می دهد.
و ما هرچه استقامت ، از این صدا گرفتیم و هر چه تحمل ، از این نوا دریافتیم.
در زیر سهمگین ترین پنجه های شکنجه تاب می آوردیم که شکنج زلف تو را می دیدیم . در کشاکش تازیانه ها و چکاچک شمشیرها برق نگاه تو تابمان می داد و صدای گام های آمدنت توانمان می بخشید.
رایحه ات که مژده ی حضور تو را بر دوش می کشد مرهمی بر زخم های نو به نو ماست و جبر جان های شکسته مان.
دردها همه از آن رو تاب آوردنی است که آمدنی هستی ؛
خدا کند تو بیایی …
ای کاش سوار سبز روحانی من
مـه پـاره ی یلـدای زمستـانی من
یک جمعه به خاطر خدا رد می شد
از کوچه ی انتظار طولانی من
ممکن است ناهنجاریهای زیادی در آمریکا وجود داشته باشد اما اگر آمارها را نگاه کنید میبینید هیچ کشوری در دنیا نیست که مردمان کشورهای دیگر برای رسیدن به آنجا به اندازه رسیدن به امریکا و زندگی در آن سر و دست بشکنند. از ایران و عربستان و مصر بگیرید تا افغانستان و کشورهای دیگر. من هیچ کشور اسلامی را سراغ ندارم که مردمان آنجا حسرت و آرزوی امریکا را نداشته باشند. اجازه بدهید کشورهای آفریقایی را هم به این فهرست اضافه کنم، کشورهای اسکاندیناوی و ژاپن و سایر جاها را هم همینطور. شما از همین ایران وقتی حساب کنید، میبینید ظرف ۳۰ سال گذشته بیش از ۳ میلیون ایرانی به امریکا رفتهاند که علی الاغلب یا بگوییم کسر قابلتوجهی از آنها راضی بودهاند. در میان این آدمها بیدین، با دین، طرفدار جمهوری اسلامی، مخالف نظام، تحصیلکرده و غیر تحصیلکرده میبینید. بنابراین با همه عیب و ایرادی که به امریکا وارد میکنیم، این جامعه لابد جذابیتهایی برای مردم دارد که سر و دست میشکنند تا به آنجا بروند. پرسش من از شما این است، از این ۳ میلیون ایرانی که در این چهار دهه به امریکا رفتهاند چه تعدادشان برگشته و گفتهاند که امریکا سرابی بیش نبود؟ قدر مسلم آن تصویری که شما از امریکا میخواهید در #روزنامه_جوان ارائه کنید با آن چیزی که واقعیت دارد یکسان نیست.
مشی قانونی حکومت برای من اصل است. من نمیگویم هر کاری که امریکا کرده، درست یا غلط بوده. مگر هر کاری که ما در
سوریه میکنیم در چارچوب قانون است؟ عرض بنده این است که صرفنظر از اینکه امریکا چه میکند، این کشور در برابر نمایندگان خود پاسخگو است و این خیلی مهم است. من وزیر خارجه ایران را ندیدهام که در مجلس در برابر آنچه در سوریه میگذرد، پاسخگو باشد اما این اتفاق در امریکا میافتد.
توطئه، توهم نیست اما اینکه شما هر اتفاق داخلی و بینالمللی را که درک نمیکنید بهحساب توطئه بگذارید، این یک بیماری است. اینکه شما بگویید داعش را آمریکاییها درست کردند، القاعده را آمریکاییها راه انداختند، ۱۱ سپتامبر را آمریکاییها ساختهاند، این یک تفکر بیمار و اشتباه است.
بزرگترین موهبت سیاسی #آمریکاستیزی برای شما این است که تمام کاستیهایتان را پشتسر امریکا پنهان میکنید.
اقای زیبا کلام شما چه قدر شبیه شنگول و منگول فکر میکنید مواظب روزی باشید که توی شکم اقا گرگه گیر بیفتید ووقتی برای اظهار نظر نداشته باشید