2016-07-21
37 بازدید
از عمق ناپیدای مظلومیت ما ، صدایی آمدنت را وعده می دهد. صدا را عدل خداوندی صلابت می بخشد و مهر ربانی گرما می دهد. و ما هرچه استقامت ، از این صدا گرفتیم و هر چه تحمل ، از این نوا دریافتیم. در زیر سهمگین ترین پنجه های شکنجه تاب می آوردیم که شکنج […]
از عمق ناپیدای مظلومیت ما ، صدایی آمدنت را وعده می دهد.
صدا را عدل خداوندی صلابت می بخشد و مهر ربانی گرما می دهد.
و ما هرچه استقامت ، از این صدا گرفتیم و هر چه تحمل ، از این نوا دریافتیم.
در زیر سهمگین ترین پنجه های شکنجه تاب می آوردیم که شکنج زلف تو را می دیدیم . در کشاکش تازیانه ها و چکاچک شمشیرها برق نگاه تو تابمان می داد و صدای گام های آمدنت توانمان می بخشید.
رایحه ات که مژده ی حضور تو را بر دوش می کشد مرهمی بر زخم های نو به نو ماست و جبر جان های شکسته مان.
دردها همه از آن رو تاب آوردنی است که آمدنی هستی ؛
خدا کند تو بیایی …
ای کاش سوار سبز روحانی من
مـه پـاره ی یلـدای زمستـانی من
یک جمعه به خاطر خدا رد می شد
از کوچه ی انتظار طولانی من
نظرات