پورمهدی ــ بخشندگی خداوند و بخشندگی انسان ها

بسم الله الرحمن الرحیم
«الرحمن الرحیم»
قرآن آمد تا آدم ها را بنا کند و به سوی بخشنده و مهربان خود هدایت کند.
آمد بگوید:« یَدُ الله فَوقَ اَیْدِیهم» آمد بگوید: ای شما که بر سفره دنیا نشسته اید و تنها دست های دیگران را می بینید یادتان باشد بالای این دست ها دست دیگری است که او خداست و اوست که به این ها بخشیده است پس بخشنده را دریابید و بفهمید و درست هم بفهمید.
« مردم اندر حسرت فهم درست»
و البته اگر بشر بخشنده و بخشاینده را یعنی رحمان و رحیم خود را می شناخت و می فهمید که بخشنده و مهربان او کیست٬ دیگر راه خود را مثل آب پیدا می کرد و از این گمراهی و سرگشتگی فارغ و رها می شد. خیلی ها می خواهند بگویند بخشنده اند حال آن که به قول یکی از بزرگان ستاننده اند و مثل هوای گرم که از آب می کاهد از انسان می کاهند و خیلی ها هم می خواهند بگویند اگر چیزی می بخشند از سر مهر و محبت است و تنها به خاطر گل روی شماست حال آن که کم می دهند تا بسیار برداشت کنند و به قول معروف آب می دهند تا گلاب بگیرند. پس به قول آن بزرگ؛ دیگران یا رحمان و بخشنده نیستند و یا اگر هستند رحیم نیستند٬ یعنی از سر مهر و مهربانی نمی بخشند.