یکشنبه ۲۳ خرداد ۱۳۹۵ / Sunday, 12 June, 2016

پایگاه بصیرت / سیدفخرالدین موسوی

یادداشت: ملقب بود به «شاعر انقلاب» و رهبر معظم انقلاب در وصفش می‌گویند، ایشان هنر شعر را در خدمت مردم و انقلاب و در خدمت بصیرت‌افزایی قرار داده است. هم‌قطارانش نیز روایت دیگری از او دارند؛ محمدحسن زورق، از شاعران و پژوهشگران حوزه هنر می‌گوید: او تمام آرزوهای خود را در سیمای امام خمینی(ره) می‌بیند. حمیدرضا شاهنگیان نیز می‌گوید، همان‌طور که انقلاب اسلامی بدون نام امام خمینی(ره) در هیچ جای جهان شناخته شده نیست، ادبیات و شعر انقلاب هم بدون نام او شناخته نمی‌شود. مصطفی محدثی خراسانی هم در وصفش می‌گوید، شعر انقلاب با تمام مؤلفه‌های ذهنی و زبانی‌اش یکجا و به‌تنهایی در شعر او تبلور یافته بود و ده‌ها نقل قول دیگر که حسین ممتحنی مشهور به حمید سبزواری را معرفی می‌کند؛ شاعری که در تمام روزها کنار انقلاب بود؛ از دوران انقلاب که اشعار انقلابی‌اش همچون خون تازه در رگ انقلابیون بود تا آن روز که امام خمینی(ره) به ایران آمد و شعرهای «خمینی ای امام» و «برخیزید ای مجاهدان راه حق» سبزواری خوانده شد…
اشعاری که به خوبی عشق و علاقه او را به این راه و مسیر به تصویر می‌کشد؛ اما پیروزی انقلاب پایان اشعار انقلابی سبزواری نبود و کمتر حادثه و رخدادی وجود داشت که این شاعر انقلابی به آن نپرداخته باشد. از آغاز جنگ و خیانت‌های بنی‌صدر تا یاد یاران شهید و فتنه سال ۸۸، همه و همه از دغدغه‌ها حمید سبزواری بودند تا در مجموعه‌های «سرود درد»، «سرود سپیده»، «سرودی دیگر»، «تو عاشقانه سفر کن» و «بانگ جرس»، رد پررنگی از مفاهیم و آرمان‌های انقلاب مشهود باشد و بیش از پیش نشان دهد که در بامداد ۲۲ خرداد ۱۳۹۵ چه انسان و شخصیت برجسته و مهمی بر جهان چشم بست و فقدانی بزرگ برای ادبیات و شعر انقلاب به جای گذاشت.