پورمهدی ــ ارزش وجود خداوند

بسم الله الرحمن الرحیم
«الحمدلله»
گل بوی خوش دارد٬ گلاب هم همین طور….با این تفاوت که بوی گلاب از خودش نیست٬ از گل است. اما بوی گل از خود گل است. امکان ندارد آبی بوی گل بدهد یعنی گلاب باشد اما پای گل در میان نباشد. «بوی گل دیدی که آنجا گل نبود»
پس اگر یک گلاب خوشبو و معطری می بینیم٬ نباید بگوئیم:«عجب گلابی!»بلکه باید گفت:«عجب گلی!»حال ٬ هر خوب یا خوبی که در عالم وآدم می بینید مثل گلاب است؛ یعنی آن خوبی از آن چیزنیست ٬از گل وجود خداست. پس آن که باید ستایش شده و مورد سپاس قرار گیرد خود خداست و نه هیچ چیز یا هیچ کس دیگر.یعنی همان که قرآن می گوید:
«الحَمْدُلِلهِ» حمدو ستایش٬ویژه خداست.
اگر خدا نباشد٬ هیچ یک از این خوبی ها وجود نخواهد داشت.همان طور که اگر نور نباشد٬ حیاتی وجود ندارد.عالم وآدم بدون خدا بی معنا و بی حاصل است٬ درست مثل نی که وقتی از لب های نوازنده دور افتد ٬ بی نغمه خواهد شد و دیگر هیچ نوای خوشی نخواهد داشت.
«نی ز نغمه وا ماند چون ز لب جدا ماند»
پس اگر کسی قرار است ستایش شود اوست.«الحَمْدُلِله» یعنی دیگران نقش نی را دارند ٬ یعنی واسطه اند. از این رو هوای دیگران را هم باید داشت وآن ها را باید برای خود حفظ کرد.