صدا و سیما – درباره صلح امام حسن مجتبی برنامه سازی نکنند

همزمان با میلاد امام حسن مجتبی (ع)، شایعه ای در برخی رسانه های حامی دولت پیچید که بر اساس آن صداوسیما ساخت برنامه درباره صلح مدبرانه این امام بزگوار را ممنوع کرده است.
در این شایعه ادعا شده بود که از آنجا که صلح امام حسن مجتبی(ع) با معاویه می توانست تاییدی بر روند مذاکرات هسته ای و توافق نهایی باشد، و صداوسیما موضع خصمانه ای(!) با دولت در این خصوص دارد، چنین تصمیمی اتخاذ شده است!

رسانه ملی هم این خبر را تکذیب کرد. مدیر روابط عمومی سازمان صدا و سیما گفت: سیاست این سازمان حمایت کامل و جدی از تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان است. سازمان با جدیت مباحث هسته ای را پیگیری می کند و این گونه مباحث کذب محض است.

گرچه وجود چنین دستوری از همان ابتدا هم بسیار بعید به نظر می رسید، اما واقعیت آن است که در بعد دیگر ماجرا، صداوسیما با عدم توجه جدی به موضوع صلح امام حسن (ع)، دچار یک فرصت سوزی شده است.

چراکه بررسی عمیق موضوع صلح امام حسن(ع) و ارتباط دادن آن با مذاکرات، می توانست ضمن روشنگری، مخاطبان را از خیال خام “توجیه توافق هسته ای به هر قیمتی” با استناد به “صلح امام حسن (ع)” بازدارد. این درست بر خلاف آن چیزی است که حامیان دولت تبلیغش را می کنند یعنی تلاش دارند تا توافق به هر قیمیت را به صلح امام حسن تشبیه کنند!

واقعیت آن است صلح امام معصوم با معاویه، شرایط بسیار خاص و ویژه ای داشته و به راحتی قابل قیاس با توافق هسته ای با غرب نیست و این گزاره عامیانه که “چون امام حسن(ع) با معاویه صلح کردند، ما هم باید با آمریکا و غرب توافق کنیم” شرایط و مقدمات ویژه و قابل بررسی فراوانی دارد.

از طرف دیگر، بد نیست نگاهی به تحلیل امام خمینی (ره) از صلح امام حسن بپردازیم. امام خمینی(ره) دریکی از بیانات خود به یکی از دلایل اصلی پذیرش صلح اشاره می‌کنند: “قصه امام‏ حسن‏ و قضیه صلح، این هم صلح تحمیلى بود؛ براى اینکه امام‏ حسن‏، دوستان خودش، یعنى آن اشخاص خائنى که دور او جمع شده بودند، او را جورى کردند که نتوانست خلافش بکند، صلح کرد؛ صلح تحمیلى بود. این صلحى هم که حالا به ما مى‏خواهند بگویند، این‏ است. بعد از اینکه صلح کردند، به حسب روایت، به حسب نقل، معاویه به منبر رفت و گفت که تمام حرفهایى که گفتم، من قرار دادم، زیر پایم؛ مثل پاره کردن این مردیکه آن قراردادها را. آن صلح تحمیلى که در عصر امام حسن واقع شد، آن حکمیت تحمیلى که در زمان امیر المؤمنین واقع شد و هر دویش به دست اشخاص حیله‏گر درست شد، این ما را هدایت مى‏کند به اینکه نه زیر بار صلح تحمیلى برویم و نه زیر بار حکمیت تحمیلى. ما باید خودمان به حسب رأى خودمان، به حسب رأى ملتمان، آن طورى که الآن همه ملت دارند مى‏گویند، ما باید این جنگ را ادامه بدهیم تا وقتى که ان شاء اللَّه پیروزى حاصل بشود و نزدیک است ان شاء اللَّه”. (۲ شهریور ۱۳۶۵ صحیفه امام، ج‏۲۰، ص: ۱۱۸)