حجت الاسلام پور مهدی – یک آیه ، یک نکته

 بسم الله الرحمن الرحیم
اینکه گفته می شود قرآنی باشیم به این معنا نیست که همیشه یک کتاب قرآن دستمان باشد و مدام زمزمه کنیم.هرچند این کار خاصیت و برکت دارد٬اما این کجا و آن کجا که بر طبق آیات قرآن زندگی کنیم.
قرآن را باز کردن تنها به خواندن آن بسنده کردن چیزی شبیه رفتن به باغ گل می ماند.البته انسان با دیدن گل٬روح وروانش تازه می شود٬اما این کجا و چیدن گل ها و عطر و گلاب آنها را گرفتن و هم خودمان و هم دیگران را معطر و خوشبو کردن کجا؟ یادمان باشد ما نمی توانیم همیشه با قرآن باشیم. به این معنا که قرآن را همیشه باز کنیم و در همه حال قرآن بخوانیم. اما باید کاری کرد که قران همیشه با ما باشد درست مثل قالی باف ها ٬ که یک نگاه به قالی که بر اساس نقشه قالی٬ آن را می بافند.ما هم باید یک چشم به نقشه قرآن داشته باشیم و براساس آن تار وپود زندگی مان را ببافیم.
این یعنی با قرآن زندگی کردن.
قال علی(ع): أَلا لاخَیْرَ فی قِراءَ هِ لَیْسَ فیها تدبُّرٌ
بدانید قرائتی که همراه با تدبر نباشد خیری در آن نیست .