خبرگزاری مهر – از شنهای روان مصر تا دره دوزخی در بخش میمه

تجربه خیابان اب میمه به ازان یا همان خیابان ولی عصر و رای قاطع میمه ای های به دکتر عربزاده نشان می دهد انس و علاقه مردم و مسولین میمه و ازان خیلی بیش از اینهاست و ریشه در تاریخ منطقه دارد.

منطقه زیبا و تاریخی و اکوتوریسم تخت سرخ و دره دوزخی و تخت محمد جعفر میمه می بایست به یک منطقه گردشگری تبدیل شود.
برخی ها برای بالابردن و مطرح نمودن شهر و دیار خود از هیچ تلاشی روی گردان نیستند و اگر این تلاشها منتج به تقلید و دیگران شود همانند انتخاب لقب فرهنگی برای برخی شهرهایی که تا دیروز خود را تاریخی می نامیدند و امروز هم خود را پیشانی می نامند و یا اینکه بعد از احداث و مصوب شدن کمپینگ گردشگری میمه و یا مسکن مهر میمه و حتی سایت صبح میمه واخیرا هم احیای حمام قدیمی شهرشان به تقلید از حمام عهد صفوی میمه باشند به نوبه خود نه تنها چیز بدی نیست بلکه به مفهوم رقابت سازنده نیز می تواند باشد اما اینکه برخی بخواهند با کارهای تخریبی و تنش گری به بهانه گردشگری اشوب و بلوا و عقب گرد را به جای هم افزایی و تعامل و قانون مداری پیشه کنند همانند انچه که در موضوعات احداث خیابان ولی عصر شهر میمه و نیز امامزاده وزوان خطاب نمودن سید صالح اذان و نیز کاروانسرای رباط وزوان خواندن کاروانسرای رباط بخش میمه و …و نیز تلاش در جهت رواج دادن و تسری و تکرار و جا انداختن کلمات جعلی وزوان و میمه به جای بخش میمه اینها همه و همه مصداق بارز حرکت روبه عقب و ترویج افول و عقب افتادگی در منطقه با حربه افراط گرایی های ناسیونالیستی همراه با پوششها و دستکشهای مخملین مظلوم نمایی ها می باشد.

مدیر صبح وزوان جناب اقای بخشنده ( متخلص به جابر ) شعری را که در وصف انچه در ۱۱ فرودین ۹۴ گذشته سروده بودند تکمیل و اصلاح نموده اند که تقدیم دوستداران شهر و ادب می گردد .

شهردار به راس و شورای شهر به کسر علی بود

کشاورزان همه بودند و جای حاجی خالی بود

از انوشیروان و حسن قاضی وبذرافشان تا حر سلیمان

ابن سید جلال و میرکی و طاهونه و گلزاری بود

سرهنگ ولی و سراج وفتاح و عبدی همهنظر به راست

محمد دل آرام وبیدهندی کاسب واز نظم خالی بود

سید دبیر و حسابرس و خانم دکتر همه از آل حسینی

در این میان رءوفی بود از نظام و دل خوش نازی بود

صبح وزوان در سکوت و کاتب گفتار این چنین حاضر

صباغان خانواده شهید در کنارش پاسخگوی سراجی بود

ولی شورا عباس گونه تشنه لبان آب می داد

در کنارش صمدی فر زلفی آراسته و در پی یاری بود

سفید کار شهدا ء گفت ز طرحهای اقتصادی در حد نیاز

اس ام اس خبر آورد که یکی از دوستان را کاریبود

حسن و حسین که از شکل و شمایل تفکیکی نیست

یکی گرداننده و دیگری شاکی از زبان خارجی بود

نوبت که رسید به روستا و خیرمند در مرکز وزوان

سخن از اتاق فکر و راههای مرکز و بهداشت و بهداری بود

شکر باید کرد خدا ی را و تشکر از مصنوعی رضای او

چون که آراستن بزم نوروزی و دوستی را آنچنان که شادی بود

همه یک به یک گفتند شرح حالی و کسب و کاری

تا که تشویق کردند دیگران هنگامی که جلوسی بود

عید نوروز و دید و بازدید در محفل کتاب و کتابخانه ای

شرح حالی و گفتمانی بی نظیر و خودمانی از جابر وزوانی بود