گزارش ستاد نماز جمعه و مراسم وزوان – ۹۳/۱۲/۲۲

ما دوست نداریم هر روز با میمه درگیر باشیم . این درگیری ها را شورای وزوان پیش آورده است چرا خیابان را نمی گذارید بکشند؟ چرا شکایت کردید و البته خودتان محکوم شدید؟ پور شریعت که گردشگری قنات را نداشت موفق نبود ؟ نان و آبتان را برداشتید و دنبال قنات افتاده اید کینه های کور ایجاد نکنید. واقعا متاسفم .

با سلام و احترام به کاربران پرشمار سایت وزین صبح میمه
مدتی است که می خواستم در خصوص وفاق و همدلی در بخش میمه و بویژه آسیبهای آن که این روزها بیشتر شده است بنویسم . نامه مدیر مبل پایتخت بویژه ارائه آن توسط مدیر سایت صبح میمه که از شخصیت ایشان جز این انتظار نمی رود و مورد وثوق مردم این بخش و شهر وزوان نیز هست ، بر اصرار من برای نوشتن افزود . ماهیتا طرفدار این نیستم که همه شهرها و روستاهای منطقه مثل هم فکر کنند و مثل هم تصمیم بگیرند. توانایی های ذاتی کم و بیش متفاوتی در بخش میمه وجود دارد که به هر کدام شایستگی هایی می دهد . بخش میمه از نظر آرامش و امنیت و زندگی راحت شاید در عداد منحصر بفردهای استان باشد . تقریبا همه مردم بخش همدیگر را می شناسند و با همدیگر مراودات صمیمانه ای دارند . مردم دو شهر میمه و وزوان بیش از سایر نقاط منطقه اتفاق و همدلی داشته اند و در سالیان اخیر نیز مدیریتهای بسیاری از ادارات میمه بعهده برادران شایسته ای از شهر وزوان بوده است و اختلاف نظری نیز در این مورد بوجود نمی آمده یا کمتر بوجود می آمده است . در عین حال رقابت بین دو شهر با شدت و ضعفهایی در برهه های مختلف زمانی وجود داشته است . هیچکس منکر رقابت سازنده نیست . رقابت سازنده این است که میمه واحدی از دانشگاه آزاد را تاسیس کند وزوان به دنبال پیام نور برود و در نهایت بخش میمه یک بخش دانشگاهی با افرادی دارای تحصیلات عالیه گردد. بحث خیابان ولی عصر و گردشگری در قنات همه مناسبات بالا را که قابل افتخار هم هست بر هم می زند . بزرگان وزوانی بیشتر توجه کنند . سالهاست جاده اصفهان تهران از روی قناتهای میمه عبور می کند . ارتفاع سطح جاده تا مجرای آب در مقابل بخشداری کمتر از ۶ متر است . نه تخریبی برای قنات ایجاد شده و نه مردم میمه اعتراضی داشته اند . قنات مزدآباد هم چنین شرایطی دارد . اهالی ثبت اسناد می دانند که قنات وزوان از املاک میمه فقط دارای حق ارتفاق است و مالکیت دیگری در املاک و حریم شهر ندارد . من از صبح میمه یاد گرفته ام که ارتفاق حقی است که کسی در ملک دیگری دارد . بنابر این ” ملک دیگری ” تثبیت شده است . تصور این وضعیت برای احداث خیابان ولی عصر که با سرمایه گذاری هنگفت شهرداری و بذل و بخشش مالکین مسیر خیابان به نقطه ی افتتاح رسیده است و متاسفانه با شکایات متعدد شورای وزوان بارها متوقف گردیده یا سرعت عملیاتش کند گردیده است چه ذهنیتی برای مردم نسبت به دست اندکاران وزوان پیش می آورد؟ آیا جایی برای وفاق و همدلی باقی می گذارد؟ آیا به مباحث منسوخ شده خیابانی نظیر آنچه مبل پایتخت نوشته منجر نمی شود؟ آیا مخالفت با احداث خیابانی که برای همه بخش میمه مفید است ، دامن زدن به اختلاف نیست؟ بحث گردشگری در قنات هم همینطور است . قنات دارای حق ارتفاق است . یعنی فقط حق عبور آب را از املاک میمه دارد . حرایم شهری هم اختیارات کاملی را به صاحبان حریم شهر می دهد . ورود ابتدای سال گذشته شهرداری وزوان به حریم شهر میمه و تصرف زمینهای کشاورزی زارعین و جاده سازی بدون اذن شهرداری مصداق همین دامن زدن ها به اختلافات است . تصور اینکه شهری بتواند در حریم شهر دیگری نقطه گردشگری داشته باشد تصوری بیهوده است بویژه آنکه تجربه ثابت کرده باشد که ” چشته خوار بدتر از میراث خوار ” است . تعجب آور نیست که میمه ای ها در حریم چسبیده به منازل مسکونی خود حق احداث خیابان ندارند و وزوان در عمق حریم مصوب و دارای طرح جامع میمه ، اجازه گردشگری داشته باشید و بتدریج نقطه ای را متصرف شده و سپس مدعی مالکیت گردد؟ اگر به حق خود قانع باشیم و با تواضع در مقابل قانون تسلیم باشیم شهرهای نمونه و بخش فرهنگی نمونه ای خواهیم داشت . از آقای شیبانی درخواست می کنم در صورتیکه ترجیح پذیرفته شده ایشان در قالب پست آمدن این کامنت باشد ، کامنتهایی که با بحثهای خیابانی باعث بروز اختلاف بیشتر می شود را در ذیل این مطلب تایید نفرمایند تا من ناخواسته باعث اختلاف نشوم . از حوصله ای که برای خواندن مطلب من به خرج دادید متشکرم .

اقای صاحبقرانی در زمان بخشدار صرامی را یاد اوری میکنم . بدان که میدانم