فریدون عزیز از دست ما رفت …

تسلیت صبح میمه

 فریدون عزیز از دست ما رفت   

شادروان فریدون غفوری در کنار استاد راعی – شب شعر ۱۷/۶/۹۰ منزل استاد صابری

در پست شبی به روشنی چشمه ی نور صبح میمه آمده است :

جناب آقای غفوری این شاعر روشن ضمیر و توانای زیادآباد با دو سه غزل ناب و زیبا ، محفل آرا و گل مجلس شد . مثل این دسته دسته گل؛

نمی دانم چه باید گفت امان از شهر بی شاعر              نمی دانم چه باید کرد امان از راه بی عابر

تو ای همزاد شعر من بده گرمی به احساسم               چه آتش ها کنم بر پا زبان از گفتنش قاصر

———————–

تسلیت صبح میمه 

بیا از دیده جیحونی بسازیم

بیا لیلی و مجنونی بسازیم

فریدون عزیز از دست ما رفت

بیا از نو فریدونی بسازیم

فریدون غفوری ، غزلسرای شیرین سخن شبهای شعر شهرمان ، در عنفوان جوانی روی در نقاب خاک کشید و جامعه ی ادبی میمه را سوگوار رجعت ناگهانی خود نمود. او که شعرش از فحوای دل برمی خاست و لاجرم بر دل می نشست ، دردهای اجتماعی را در قالبهای مختلف شعری به سوگ سروده های غم انگیزی تبدیل می کرد که هم حرکت آفرین بود و هم التیام بخش . فریدون ، احساسات پاک دوران کودکی را که با رنج و محنت و محرومیت در هم آمیخته بود در کوله باری از قصیده و غزل و رباعی و مراثی محفل به محفل می برد و اهل دل را به ضیافت تازه هایش معرفتی تازه می داد. او خدای خوشبختی را در آسمان صداقت و صراحت و یکرنگی و صفا یافته بود و بهشت آرزوهایش ، پیرایش زمین از پلیدی ها بود. فریدون عزیز در جستجوی بزم محبتی بود که عدد خوبی ها را به وزن دلهای گرفتار عشق تقسیم کنند. او صمیمیت را هزار بار تجربه کرده بود و برای همین معتقد بود ؛ تا شقایق هست زندگی باید کرد. دنیای اندیشمندانه ی او آنسوی تعلقات دنیای خاکی به دامان عرفان آویخته و از شهد شیرین غزلیات حافظ جام ها نوشیده بود. تقدیر این بود که کانون شاعران جوان میمه از فیض وجود او به ناگاه محروم شود و برای همیشه به یاد آن عزیز از دست رفته دست تحسر بر زانوی غم و اندوه بگذارد. صبح میمه درگذشت آن فقید سعید را به خانواده ی ارجمند و دوستان سوگوار و انجمنهای ادبی بخش میمه تسلیت و تعزیت می گوید و برای او از درگاه جود آن یگانه ی وجود ، رحمت و مغفرت ، مسئلت می نماید.