مشاهیر میمه در نمایشگاه سیمای فرهنگی – موزه ی مردم شناسی

2015-02-07
1069 بازدید

نمایشگاه سیمای فرهنگی میمه در گذر تاریخ ، در یکی از غرفه ها به معرفی اجمالی مشاهیر میمه از قرن ششم تاکنون پرداخته است . برای خود من هم زیاد قابل باور نبود که میمه در پیشینه ی تاریخ ایران حضور مکتوبی داشته باشد و قهرا از بیان حرف بدون سند و مدرک اجتناب می کنم […]

نمایشگاه سیمای فرهنگی میمه در گذر تاریخ ، در یکی از غرفه ها به معرفی اجمالی مشاهیر میمه از قرن ششم تاکنون پرداخته است . برای خود من هم زیاد قابل باور نبود که میمه در پیشینه ی تاریخ ایران حضور مکتوبی داشته باشد و قهرا از بیان حرف بدون سند و مدرک اجتناب می کنم . مبالغه های ۲ و ۳ هزارساله ی رایج در قدمت شهرها و آثار و ابنیه را با گزیده گویی در مغایرت می دانم . نقد برادری بر قسمتی از کتاب ” میمه شهری ناشناخته در حاشیه ی کویر ” جمعی از دوستان را بر آن داشت تا پژوهشی در نوشته های پیشینیان نموده و اگر اسنادی مبنی بر قدمت میمه وجود دارد در اختیار علاقمندان  قرار گیرد . نمایشگاه سیمای فرهنگی میمه فرصت مناسبی بود تا دو دانشمند صاحب کرسی تدریس و نقل روایت در بغداد که انتساب آنها به ” میمه از بلاد اصبهان ” در کتب مختلف و بویژه معجم البلدان ، محرز بود به همراه ۶ تن دیگر از مشاهیر که نسبت به جمعیت شهر و بخش میمه تعدادی قابل توجه به شمار می آید و نشانگر ظرفیت نخبه پروری بخش میمه است ، تقدیم کاربران محترم گردد. روشن است که در این غرفه فقط مشاهیر معرفی شده اند و مجموعه ی مشاهیر و مفاخر ،  الزاما بر هم منطبق نیستند و شهرها و روستاهای کوچک بخش ما مفاخری را در خود جای داده که نام شهدا با تلولوی آسمانی ، همواره بر بلندای آن خواهد درخشید و گذشته از آن جاوید نامان ،  تحصیل کردگان و دانش آموختگان و خدمتگزاران مختلفی در جای جای میهن اسلامی و یا در خارج از کشور به خدمت صادقانه مشغولند که از مفاخر مردم محسوب می شوند و لابد در این مجال اندک امکان معرفی همه ی آنان وجود نداشته است .

ابوعلی جائزانی میمه ای

راوی حدیث و صاحب کرسی در بغداد

(قرن ششم هجری)

نام کامل او “الحسن بن محمد بن محمد بن الحسن بن احمد بن علی ابن احمد ابوعلی الجائزانی المیمی”  می باشد.

او در بغدادصاحب کرسی تدریس و نقل روایت بود. تاریخ بغداد نوشته ابن دبیثی از او این چنین یاد کرده است:

“جائزانی مردی صالح بود منسوب به میمه از بلاد اصفهان که در سال ۵۷۴ به بغداد آمد و از علی حداد اصفهانی نقل روایت نموده و شاگردانی چون ابو بکر محمد بن موسی الحازمی ،  ابوالفتوح نصر بن ابی الفرج ابن الحصری ، ابوبکر عبدالله بن ابی طالب الخباز در کلاس درس وی حاضر شده اند. خباز او را ستوده و از نیکی هایش گفته است.”

نام وی در کتاب های معجم البدان (یاقوت مستعصمی) ، تاریخ بغداد (ابن دبیثی) و تاریخ مدینه السلام (دکتر بشار عواد معروف) آمده است.

تصویر تزئینی است


 

image002

ابن علی مصعبی میمه ای

راوی حدیث و صاحب کرسی در بغداد

نام کامل او “ابوالفتوح مسعود ابن محمد ابن علی المصعبی المیمی” است. وی از اهالی میمه و راوی حدیث است که معجم کبیر را برای فاطمه دختر عبدالله ابن ابی بکر زیده روایت کرده است.

نام وی در صفحه ۲۴۵ کتاب معجم البلدان آمده است.

مُعجَم اَلبُلدان به شهادت بسیاری از جغرافی دانان ، دانشمندان و مستشرقین کتابی است گرانمایه  که مورد استناد محققان و پژوهشگران در طول تاریخ قرار گرفته است و از جامعیت کافی برای اهل علم برخوردار است.

تصویر تزئینی است


image016

 میرزا احمدخان اشتری

شاعر ، نقاش و سیاستمدار

وی در سال ۱۲۶۱ در میمه متولد و تحصیلات ابتدایی را گذراند . در ۲۰ سالگی برای ادامه تحصیل به تهران رفت.

در شعر ،  موسس و نایب رئیس نخستین انجمن ادبی ایران به ریاست ملک الشعـرای بهار بود. که  شهریار اولین مجموعه شعر خویش را به او  اهدا کرد و در قطعه‌ی بلند “گویی سهند مرد” از احمدخان به نیکی یاد کرده است. تخلص وی “یکتا”بود.

در نقاشی ،  شاگرد استاد کمال الملک بود و از آثار رقم دار وی تابلو جوانی کمال الملک می باشد.

در سیاست ، مدارج دولتی را از دادستانی و کفالت شهرداری تهران تا استانداری گیلان و معاونت وزارت دادگستری پیمود.

 وی در نوزدهم دی ماه سال ۱۳۳۳ در تهران درگذشت .

احمد گلچین معانی با این مقدمه در رثای او گفته است:

در رثای دوست بی همتا و بزرگوارم مرحوم احمدخان اشتری متخلص به یکتا ، ولادت او در ۲۱ آبان سال ۱۲۶۱ در میمه جوشقان کاشان بوده و وفات صبح دوشنبه بیستم دی ماه ۱۳۳۳ شمسی در تهران و مدفنش در جوار بقعه ابن بابویه است.

  رفتنـد دوستـان و مـرا واگذاشتند                     دیدار خود به عهده‌ی فردا گذاشتند

… یاران انجمـن همه رفتند و بهر ما                        نه انجمـن نه انجمـن آرا گذاشتند

…یکتا رفیق و خضر طریق مرا ز دست                       بردنـد و نیمـه راه  مرا  واگذاشتند …


image005

 علی خان اشتری

فرزند میرزا احمدخان اشتری میمه

در سال ۱۳۰۱ دیده به جهان گشود. او شاعر ملی لقب گرفت و به فرهاد تخلص می‌کرد. دیوان شعر او مدتها زینت بخش کتابخانه های دوستداران شعر و ادب پارسی بود . سوز درونی شاعر از اقبال محنت نصیب  او سرچشمه می گیرد. وی طالع غم انگیزی داشت و در ۳۹ سالگی بدرود حیات گفت.

از علی اشتری کتاب های ، ستاره‌ی سحری ، پروانه در مشت و دیوان شعری به یادگار مانده است.

گرچه افکندی ز چشم خویش آسانم چو اشک

یکدم ای آرام جان بنشین به دامانم چو اشک

سـوز پنهان درون است این که پیدا می شود

گه به لبهایم چو شعر و گه به چشمانم چو اشک

در خدمت خلق بندگی ما را کشت

وز بهر دو نان دوندگی ما را کشت

هم محنت روزگار و هم منت خلق

ای مرگ بیا که زندگی ما را کشت


image008

 عبدالوهاب شهیدی

استاد موسیقی سنتی

در هفتم تیرماه ۱۳۰۱ در میمه ، محله بالا و در خانواده ای روحانی دیده به جهان گشود.او در اوایل دهه ۲۰ فعالیت خود را با فراگیری آواز ، سنتور و عود نزد اسماعیل مهرتاش آغاز کرد.

در سال ۱۳۳۹ با برنامه گلها به رادیو رفت و با اساتیدی چون  فرامرز پایور، اصغر بهاری ، حسین تهرانی ،  رحمت‌الله بدیعی، جلیل شهناز ، حسـن ناهید  و محمد اسماعیلی همکاری کرد. وی به پدر عودنوازی ایران نیز معروف است.

استاد عبدالوهاب شهیدی هم اکنون در تهران زندگی می کند و در مصاحبه با سایت صبح میمه گفته است:

خیلی میمه را دوست دارم .  متولد میمه هستم . ۲۰ سال در میمه زندگی کردم . پدری بود ، مادری بود ، خواهران و برادرانی بودند که ما در بین آنها زندگی می کردیم . الان هم که در میمه نیستم  ، شب که می خوابم روحم به میمه پرواز می کند . در دشت ها ، در کوچه باغ ها ، در اطراف قنات ها و یادآوری خاطرات دوستانی که همه رفته اند . میمه برای من خیلی احترام دارد . همیشه و در همه ی مصاحبه ها تاکید کردم اسم میمه را ببرید . عبدالوهاب شهیدی متولد میمه . میمه همیشه همراه اسم من است .


image022

مهدی معینیان

نویسنده و مفسر قرآن

در سال ۱۳۲۲ در میمه به دنیا آمد . تحصیلات ابتدایی را در دبستان و دبیرستان جمشید گذراند. وی در رشته های ادبیات فارسی و زبان انگلیسی تحصیل نموده و به زبان های انگلیسی ، عربی و فارسی تسلط کامل دارد.

مفسر تفسیر هفده جلدی باران رحمت و سر دبیر مجله ی التوحید انگلیسی در معرفی خود به سال ۱۳۸۲ در گاهنامه‌ی صبح میمه می گوید: “در کودکی آنچه مایه‌ی حیات جان من بود همان مفاهیم ساده ای بود که در روضه‌ها و تعزیه ها و هیئت ها القاء می شد و قطعا مطالب کتاب ها و شخصیت معلم ها و دبیر ها در زندگی و ساختار روحی من موثر بودند . فعالیت رسمی من از سال ۱۳۴۳ با معلمی و از دبستان لای بید آغاز و در سال ۱۳۷۴ در دانشکده‌ی دبیر به پایان رسید.. .

… در زمینه‌ی تالیف کتب همواره معتقد به برداشتن قدمی تازه بوده ام . تالیفات اینجانب به ۳ بخش کلی تقسیم می شود.

الف: کتابهایی که به منظور یاری رساندن به دانش آموزان در فهم کتب درسی بوده است.

 ب: کتابهایی که جنبه اجتماعی و ادبی دارد.

ج: کتابهایی که صبغه مذهبی دارد.

سخنرانی های مذهبی به زبان های انگلیسی در مجامع مذهبی نیوزیلند و انجام مناظره در خصوص دین اسلام و مسیحیت با بعضی از کشیش های معروف از جمله کارهای دیگر این حقیر است که شرح آن موجب اطاله کلام می گردد.


 

image019

 امرالله احمدجو

نویسنده و کارگردان

 به سال ۱۳۳۲ در زیادآباد میمه‌ی اصفهان به دنیا آمد. وی در حال حاضر از کارگردانان معروف سینمای ایران است. احمدجو تحصیلاتش را در رشته‌ی فیلمبرداری در مدرسه‌ی عالی تلویزیون به پایان برد. اثر سینمایی شاخه های بید اولین کار سینمایی اوست و سریال تلویزیونی روزی روزگاری با بازی بیادماندنی خسرو شکیبایی که در میمه ساخته شد، نشان داد که احمدجو غرق در فرهنگ بومی بودن را نوعی امتیاز می شمارد.

احمدجو با نویسندگی و کارگردانی در سینما و تلویزیون میمه را بیش از پیش بلند آوازه کرد . در کارنامه ی او فیلم های دنیای “وارونه” (نویسنده) ، “شاخه های بید” (نویسنده و کارگردان) و سریال های “روزی روزگاری” ، “تفنگ سرپر” و “پشت کوهای” بلند به چشم می‌خورد.


image011

حامد زمانی

آهنگساز و خواننده پاپ

متولد فروردین ۱۳۶۷، میمه – اصفهان

 خواننده پاپ ایرانی است وی از کودکی شروع به  قرائت قران کرده و در کلاس‌های موسیقی سنتی شرکت کرد  و دوره آواز سنتی را گذراند. زمانی در ادامه این روند به موسیقی پاپ روی آورد. موضوع کارهای او اغلب مذهبی و یا در واکنش به اتفاقات سیاسی روز ایران است. اولین کار حامـد زمانی به نام “زینت آسمون” در سال ۱۳۸۴ درباره امام حسین (ع) ساخته شد.

حامد زمانی در اولین کنگره بین‌المللی امام هادی با ترانه “حضـرت مـاه” برگزیده این جشنواره شناخته شد وی همچنین در اولین جشنواره موسیقی ضد آمریکایی طبس که در سفارت سابق ایالات متحده آمریکا در تهـران برگزار شد با ترانه‌ی “تحریم” نفر برگزیده بخش ترانه شد.

زیبنده ترین مدال افتخار حامد زمانی حمایت مقام معظم رهبری از کارهای اوست:

چندی پیش خدمت مقام معظم رهبری حضور یافتم؛ ایشان به بنده لطف داشتند و بنده را مورد تفقد قرار دادند. مقام معظم رهبری در این دیدار راجع به ترانه «مرگ  بر آمریکا» فرمودند که ترانه مرگ بر آمریکای شما، مرگ بر آمریکــای سال ۹۲ بود؛   شنیدم که به این کار زیاد حمله کردنــد ، بگذار حملــه بکنند که اگر حملــه  نمی‌کردند باید عزا می‌گرفتید؛ شما هم دلسرد نشوید و یکی دیگر هم بسازید.

من با توجه به تشویق مقام معظم رهبری، کار «گزینه‌های روی میز» را ساختم و دوباره به این بهانه خدمت حضرت آقا رسیدم”


image025

 اینجا می تواند محل تصویر شما به عنوان یکی از مفاخر میمه باشد