2015-01-29
50 بازدید
درست از زمانی که چندان به خاطر ندارم کی و چگونه آغاز شد اما حاصل آن واقعه هوای خبر و خبر نویسی را کمی غبارآلود کرد و گاهی خبری که منتشر می شد از بازگو کننده خبر تا منتشر کننده خبر و گاهی هم شنونده خبر می بایستی پاسخگوی اذهان عمومی باشند ، یک ادبیات جدید […]
درست از زمانی که چندان به خاطر ندارم کی و چگونه آغاز شد اما حاصل آن واقعه هوای خبر و خبر نویسی را کمی غبارآلود کرد و گاهی خبری که منتشر می شد از بازگو کننده خبر تا منتشر کننده خبر و گاهی هم شنونده خبر می بایستی پاسخگوی اذهان عمومی باشند ، یک ادبیات جدید به ادبیات سالهای دور از انقلاب به بعضی از مدیران اضافه شد و آن اینکه ” این مطلب (که لابد مهم هم هست) رسانه ای نشود “.
چند روز قبل در یک نشست غیر خبری یکی از مدیران هم استانی که از سر قضا یا غذا بنده هم حضور داشتم و آن مدیر با سوابق خبری بنده نیز نا آشنا نبود ،آماری را از آسیب های اجتماعی که بسیار مهم میدانست ، عنوان نمود و تاکید کرد ، این خبر رسانه ای نشود .
صرفنظر از اینکه حضور بنده در آن جمع در کسوت خبرنگاری نبود اما لازم دانستم چند نکته را از سر رفع شبهه عنوان نمایم .
خاطرم هست آن زمان که نزد اساتید رسانه ،روزنامه نگاری را فرا می گرفتم ،تنها موضوعاتی خبر نمی شد که از دو ویژگی اولیه ساقط باشند ، اول فاقد ارزش خبری باشد و دوم فراگیر نباشد ، بر این اساس چگونه ممکن است خبری که برای یک مدیر ارشد در حد یک بحران اجتماعی است و جامعه شهری را در بر گرفته نباید رسانه ای شود ؟!
از سوی دیگر اگر رسانه ها آسیب های اجتماعی را به بحث و نقد و تبادل نظر نگذارند ، خوب است این دست مدیران بگویند پس کدام صنف از صنوف قانونی کشور حق اظهار نظر و ارائه راهکار در این خصوص دارند؟
چرا دایره نگرانی بعضی مدیران ، از خبرو خبررسانی آنقدر کوچک شده که حتی گریبان اخبار اجتماعی پیش پا افتاده و گاهی اخبار ورزشی ما راهم گرفته و خبرنگار را در هر مجلسی حتی میهمانی و سر سفره ناهار نامحرم می پندارند ؟
جالب اینکه در پایان این نشست خودمانی مدیر مورد نظر را به این واقعیت آشنا کردم که اخبار شما یکسال قبل توسط رسانه ها منتشر شده است و کمی دیر شنیده اید.
با سلام گزارش اخذ وام شرکت گلدشت /چاه انقلاب/ را در کیان میمه ای بخوانید/ سپاس
کیان میمه ای کجاست .همون منظورتان سنگبریها…مسجد علی که بهتر بود.
این خبر ، خبر نشود …! عالی بود.