احمدرضا ایراندوست – نوستالژی دریافت وام قالی بافی

تا همین چند سال قبل یکی از راههایی که مردم منطقه میمه میتوانستند در اسرع وقت مشکلات مالی خودشان را حل کنند ، گرفتن وام از طریق بانکها بود ، البته آن زمانها از بانکهای خصوصی و بهره های سی و چهل درصدی خبری نبود .بانک کشاورزی میمه یکی از جاهایی بود که مردم با مراجعه به آنجا وجه درخواستی خود را در قالب وام قالیبافی و یا وام دامداری با بهره ای کم دریافت میکردند.بروکراسی و کاغذبازی های مرسوم امروزی هم آنچنان فراگیر و گسترده نشده بود.اهل خانه در دور هم نشینی های شبانه که با هم داشتند ، تصمیم میگرفتند که دستی برای اولاد ذکور و یا اناث خود بالا بزنند ، نهایت جلسه و شب نشینی به اینجا ختم میشد که با برآمدن آفتاب به بانک مراجعه کرده و وامی را که در نظر داشتند ، بگیرند.هیچ گونه سپرده گذاری و خرید اوراق در کار نبود.کم دردسرترین وامی که مد نظر بیشتر اهالی منطقه میمه بود ، وام قالی بافی بود.چه بسیار از پدران ما که با گرفتن همین وامهای به ظاهر اندک برای فرزندانشان سرپناهی را ساخته و یا جهیزیه دخترشان را خریده و او را راهی خانه بخت کرده اند.پروسه دریافت وام شاید در یک روز کاری به اتمام میرسید.متقاضی دریافت وام با مراجعه به بانک کشاورزی میمه ، در همان بانک برگه کاغذی را از مسئولین بانک گرفته و درخواست وام خود را در آن برگه مکتوب میکرد.در خیلی از اوقات نیز به دلیل نداشتن سواد نوشتن کافی ، همان کارمند بانک را به استمداد طلبیده و کارمند فوق نیز با طیب خاطر درخواست متقاضی وام را بر روی کاغذ قلمی میکرد.تنها شرط دریافت وام این بود که وام نداشته باشد ، که این راه نیز حل آسانی داشت .اگر مرد خانواه وام گرفته بود ، زن خانواده متقاضی دریافت وام جدید میشد و با انگشت زدن بر روی درخواست وام ، آن را به متصدی بانک تحویل میداد.میزان مبلغ وامها هم مشخص بود ، برای دستگاهها و دارهای کوچک وام کمتری و برای دارهای قالی بزرگ وام بیشتری میدادند.چون اکثر مردم به هم اعتماد کافی داشتند ، کمتر ماموری از بانک این اجازه را به خود میداد که حرف وام گیرنده را قبول نکند و بخواهد دستگاه دار قالی را از نزدیک ببیند.رئیس بانک زیر درخواست وام گیرنده را امضا میکرد ، اکنون نوبت به ضامن وام میرسید .اگر در محوطه داخل بانک یکی از همشهریانمان بود برگه را گرفته و بدون سوال و جواب به عنوان ضامن امضا میکرد.برگه درخواست وام به مسئول بانک برگردانده میشد ، اینک نوبت به افتتاح حساب میرسید ، در کمترین زمان ممکن حسابی در بانک کشاورزی میمه مفتوح شده و حداکثر در آخر وقت اداری وام مورد تقاضا در حساب وام گیرنده بود.سود حاصل از دریافت چنین وامی بسیار نازل بود.و پرداخت آن نیز شش ماهه و یا یکساله ، برخی افراد که نمیتوانستند در موعد مقرر وام خود را تسویه نمایند ، با بانک هماهنگ میکردند که وام گیرنده مبلغ وام را به صورت قرض دو روزه از جایی تهیه کرده و به حساب بانک واریز نماید ، بعد از دو روز نیز طبق قولی که بانک داده بود وام دیگری با سر رسید پرداخت یک ساله به متقاضی پرداخت میشد .فقط وام گیرنده باید در این بین سود وام قبلی را که خیلی ناچیز بود تسویه نماید.آیا امروزه چنین بانکی را سراغ دارید ؟ آیا این روزها قالی بافی در میمه وجود دارد که بخواهد از وام قالی بافی استفاده نماید ؟ آیا سود دو درصد در باکهای ما وجود دارد ؟ همه اینها گذشته آیا امروزه کسی را سراغ دارید که به این راحتی آب خوردن ضمانت وام شما را بر عهده بگیرد ؟ خیلی از متقاضیان وام هستند که مدتهای مدید در صف انتظار وام ایستاده اند ولی اکنون کسی را برای ضمانت وامشان پیدا نمیکنند .البته از این موضوع نیز نباید بگذریم که در آن زمانها هیچ کس نسبت به ضامن کم لطفی نمیکرد ، ضامن اصلا متوجه نمیشد که شخص وام گیرنده چه زمانی وام خود را تسویه کرده است ، این روزها در گرفتن وام باید هفت خوان رستم را طی کنی و هم باید هشت خوان رستم را طی کنی که ضامنی را گیر بیاوری که مورد قبول بانک نیز باشد.اکثر افراد جامعه از ضمانت کردن برای دیگری فراری هستند و با آوردن بهانه هایی واهی که قبلا ضمانت کس دیگر را قبول کرده ام و او بد حسابی کرده و دیگر اداره من گواهی ضمانت وام و کسر از حقوق صادر نمیکند ، عده ای نیز این بهانه را می آورند که من چک برگشتی دارم و یا در فلان بانکی که تو میخواهی وام بگیری حساب ندارم ، خلاصه روزگار بدی شده ، کاش روزی فرا برسد که صنعت قالی بافی رونق گذشته خود را در منازل همشهریان بیابد ، تا باز بانک کشاورزی مجاب گردد وام قالی بافی را به متقاضیان بدهد .امیدوارم .تا مطلبی دیگر ایام به کامتان باد.شاد زی مهر افزون خدا نگهدار