احمدرضا ایراندوست – دنیای مجازی و مشکلات امروزی آن

از ورود کامپیوتر و موبایل به زندگی مردم مدت زمان زیای نمیگذرد.اما همین مدت زمان کم چنان مردم را وابسته به خود کرده که امروزه زندگی بدون این تکنولوژی ها به نوعی ابتر است.شاید بارها برایتان اتفاق افتاده باشد که گوشی تلفن همراهتان را در منزل جا گذاشته باشید، اغلب کسانی که به چنین وضعیتی دچار میشوند ترجیح میدهند راه رفته را برگردند و گوشی تلفن را به همراه خود ببرند.عده ای هم که بنا به دلایلی نمیتوانند مسیر رفته را باز گردند به نوعی تا اتمام ساعت کاری نیمی از توان و کارایی خود را به همراه نداشته و شاید تا آن موقع به خیلی از کارهای خود نرسند.اگر زمانی افراد برای یادآوری شماره تلفن دوستان و آشنایان به حافظه خود پناه میبردند ، امروزه کمتر کسی است که از حافظه و مغز خود کمک بگیرد و با فشردن دکمه ای بر وی گوشی های تلفن همراه به سراغ دفترچه تلفن آن رفته و شماره مورد نظرش را پیدا میکند.اگر زمانی دید و بازدیدهای مناسبتی آیینی و مذهبی را باید حضورا به انجام میرساندیم ، با آمدن تلفن تا اندازه ای از به حضور رسیدن ها خودمان را معاف کرده و با تماسی تلفنی رفع تکلیف میکردیم .امروزه دیگر همان تماسهای تلفنی را که باعث میشد لااقل هر از چندی صدای گرم دوستان و آشنایان را از طریق خطوط و سیمهای تلفن بشنویم ، اما با آمدن تلفنهای همراه این نوع صله ارحام را نیز به کلماتی سپردیم که در قالب کلماتی به صورت پیامک و اس ام اس برای یکدیگر ارسال میکنیم .برخی ها در این مورد نیز چنان خساست به خرج میدهند که پیامکهایی را که از دیگران وصول میکنند بدوت هیچ دخل و تصرفی در آن برای دیگری ارسال میکنند ، به نحوی که حتی برخی اوقات فراموش میکنند نام کسی را که این پیامک را برایشان ارسال نموده و در ذیل همان اس ام اس درج گردیده پاک نمایند و همانطور به صورت دربسته برای دیگری میفرستند.اگر روزی برای دید و بازدید های نوروزی باید برنامه ریزی میکردیم که به چه ترتیب و نوبتی به دیدار بزرگان و دوستان برویم ، اینک منتظر میمانیم تا کسی پیامکی در ارتباط با عید نوروز برایمان ارسال کند ، سپس وارد منوی گوشی همراهمان شده و مخاطبینی را که قصد داریم با دو کلمه پیامک مورد بازدید قرار دهیم تیک زده و با یک دکمه برای تمامشان یک نوع تبریک را ارسال میکنیم .اگر در زمانی برای دعوت افراد مجبور بودیم شخصی مورد اعتماد را به کار بگیریم تا بتواند دعوت نامه های شفاهی و کتبی امان را به مدعویین برساند ، امروزه در کسری از ثانیه به یمن وجود چنین تکنولوژی هایی این کار را انجام می دهیم .اگر روزی برای عرض تسلیت به دوست و آشنایی باید برنامه ریزی میکردیم و چند ساعت از وقتمان را صرف این کار میکردیم ، امروزه با نوشتن چند کلمه در قالب پیامک این وظیفه را از گردن خود برمی داریم.اگر روزی یکی از دوستان و آشنایانمان به سفری زیارتی میرفت ، موظف بودیم به هنگام رفتن و به هنگام آمدن به دیدارش بشتابیم ، اما امروزه زمانی متوجه میشویم که نزدیکترین کسمان به هنگامی که از زیارت فارغ شده و در حال استراحت است ، برایمان پیامکی را ارسال میکند که به طور مثال در جوار بارگاه ملکوتی ثامن الحجج دعاگو و نایب الزیاره شما هستیم .چنان این تکنولوزی در اعماق زندگی ما نفوذ و رسوخ کرده که بدون وجود چنین وسیله ای کمیتمان لنگ لنگ است.اما جالب اینجاست که اگر خدای ناکرده روزی گوشی همراهمان به دلیلی از کار افتاد و نتوانستیم از آن استفاده کنیم ، زندگی امان جهنم خواهد شد.زیرا دیگر هیچ شماره تلفنی را در حافظه مغزمان ذخیره نکرده ایم ، اموراتمان را چنان برنامه ریزی کرده ایم که دیگر نه وقت دید و بازدید داریم نه میتوانیم از زیر بار آن شانه خالی کنیم ، وقتی نرم افزارهای وایبر و واتس آپمان از کار افتاد و دیگر نتوانستیم در شبکه های اجتماعی حضوری فعال داشته باشیم .، مصیبت و گرفتاری هایمان صد چندان میشود.امروزه دیگر آش چنان شور شده که هر فردی یک گوشی همراه مدرن و جدید در دست دارد و مدام سرگرم چک کردن پیامهایش میباشد.بارها شاهد بوده ایم که به هنگام صرف غذا هر کس سرگرم کار خود بوده و با گوشی ور می رود، بارها بزرگترها صدا میزنند که غذایت را بخور ، سرد شد ، از دهن افتاد ، اما این تکنولوژی چنان افراد را گرفتار خود کرده که رهایی از آن غیر ممکن است.امروز به داروخانه ای رفته بودم، صندوق دار داروخانه را دیدم که بدون توجه به مشتریان حسابی سرگرم چک کردن پیامهایش در برنامه های گوشی موبایلش بود که اصلا متوجه حضور مردم نبود، تا این که فردی که در جلوی صف ایستاده بود با صدایی بلند آن خانم را به خود آورد.به راستی که این نوع تکنولوژی ها خیلی از آداب و رسوم و صله ارحام را از ما گرفته ، حافظه امام دیگر کار نمیکند زیرا تمامی کارهای روزمره را که باید با استفاده از فکر و حافظه انجام میدادیم به دست گوشی همراه داده ایم ، همانطور که استفاده بیش از حد از اتومبیل باعث گردیده تا دیگر کمتر کسی پیاده روی کند و هر جا یی که میخواهیم برویم ولو اگر مسافت کوتاهی باشد سعی میکنیم با اتومبیل برویم که همین استفاده بیش از حد از اتومبیل باعث آلودگی هوا ، مصرف بی رویه بنزین های بی کیفیت ، استهلاک خودرو و هزینه های پیش بینی نشده آن و از آن طرف هم برای شخص خودمان انواع و اقسام بیماری هایی را که ناشی از تنبلی میباشد به ارمغان آورده ایم .کاش در استفاده از تکنولوژی که روزه به روز در حال پیشرفت و نواوری و دگرگونی میباشد کمی حد اعتدال را رعایت کنیم و کاری نکنیم که از آن طرف بام بیفتیم .اگر مخترعینی که با تلاشهای شبانه روزی خود در پی این بودند که با اختراعاتشان کمکی به بشر نمایند میدانستند که روزی استفاده بیجا و نابجا از این گونه نعمات به اینجا میرسد ، هیچ گاه چنین وسایلی را برای بشر امروزی ابداع و اختراع نمیکردند.تا مطلب دیگر ایام به کامتان باد.