تشکر از ریاست آبفای بخش میمه و یک تامل

عکس آرشیوی است .

حوالی ساعت 5 و 6 بعد از ظهر روز پنجشنبه  ساکنین یکی از منازل سازمانی دولتی در خیابان آموزش و پرورش میمه تماس گرفتند و از کیفیت نامطلوب آب شهر گفتند . این شهروند محترم می گفتند که فرزندشان را به حمام برده بودند و آب شهر رنگی سفید و بویی در مایه های بوی  آهک داشته است .  علت تماسشان را با من سایت صبح میمه و شعر ” السلام علیک یا انگور ” که  به تعبیر ایشان ، نشان می داده شاعر دلش برای شهرش می سوزد ، عنوان کردند . این فرهنگی محترم اظهار کردند که از حمام بیرون آمده و تصمیم دارند برای حمام کردن واقعی به خسروآباد ( موطن همسرشان ) بروند . با رئیس محترم آبفای بخش میمه ، آقای مهندس ابذل تماس گرفتم . دو اتفاق خوب افتاد و بر هر اتفاق شکری واجب . اولا گوشی را برداشتند و دوما در منطقه بودند . قول پیگیری دادند و با تماس مجدد آن شهروند حمام زده برای تشکر و تقدیر ، معلوم شد  رئیس محترم آب  با یک کارشناس بهداشت به نقطه ی مورد نظر مراجعه کرده و از نزدیک وضعیت آب را مشاهده کرده اند و پای درددل اعتراض گونه ی دیگر ساکنین منازل اطراف نیز نشسته اند  . از اینکه مسئولی در شهر ساکن است و سریعا اقدام به بررسی مشکل می کند جای تشکر وجود دارد اما نکته ی قابل تامل علت یابی آلودگی آب است . پیشنهاد می کنم مدیران شهری هر از چند گاه باتفاق مسئولین بهداشتی از مخازن  و چاههای آب میمه ، وزوان ، ونداده ، خسروآباد ، زیادآباد و ازان که در سمت شرق کمربندی میمه قرار دارند بازدید کنند و حتی بر نحوه ی کلریزه کردن و سالم سازی آب و مراحل مختلف آن نظارت داشته باشند .  تسامح و تساهل در هر جا توجیه داشته باشد در مباحث بهداشتی ، قابل توجیه نیست . واقعا چه دلیلی دارد که برخی اوقات در آب شهر ذرات معلق به چشم می خورد یا مثل مورد اخیر رنگ و بو و مزه ی آب چنان تغییر می کند که آب مضاف محسوب می شود و برای وضو گرفتن هم حکم آب مطلق را ندارد؟ امیدواریم رئیس جدید آبفای بخش میمه که تعلق خاطر به زادگاه  ، مزید بر علت نظارتشان می شود ، بر بهداشت آب شرب و وضعیت مخازن شهر و … بیش از گذشته اعمال نظارت نمایند .