خاطره انگیزها – بیست و هفتم شهریور 90

2014-09-18
183 بازدید

یکی از کاربران و صبح میمه عبدالرضا شیبانی : اعتقادم این است که شهریار از اولیاالله بود . امروز سالروز درگذشت اوست. بضاعتی برای حرف زدن از او ندارم. سکوت را هم جایز نمی دانم. کاربری با عنوان دوست در ستون نظرات مطلب زیر را فرستاده بود. همین را بهانه کردم تا بگویم : برای […]

افطار - 4-5-93 - قاش بزی

یکی از کاربران و صبح میمه

عبدالرضا شیبانی :

اعتقادم این است که شهریار از اولیاالله بود . امروز سالروز درگذشت اوست. بضاعتی برای حرف زدن از او ندارم. سکوت را هم جایز نمی دانم. کاربری با عنوان دوست در ستون نظرات مطلب زیر را فرستاده بود. همین را بهانه کردم تا بگویم : برای دیدار شهریار برنامه ریزی کرده بودم. غزلی را هم آماده نموده بودم  با این مطلغ که :

شهریارا بهر دیدارت به تبریز آمدیم     از ره دوریم و با عشق تو لبریز آمدیم

 ما به آذربایجان مهد دلاور پروری     از صفاهان هنرمند هنر خیز آمدیم …

بقیه را در حافظه ندارم باید در دفاتر بجویم که الان فرضت نیست. ولی با بیماری و عزیمت استاد به بیمارستان تهران مصادف شد و او ، نور الله مرقده الشریف به رحمت حق پیوست. ویژه نامه ای هم در آموزش و پرورش آنروزها برایش آماده کردیم . باتفاق آقای مرتضی اسفندی . وقتی ویژه نامه توزیع شد در عالم رویا او را دیدم با همان زیرشلواری ساده ای که در بعضی از تصاویر وجود دارد. جلسه ی انسی داشتیم . از فرط شادمانی از خواب پریدم. شعری را شروع کردم با این مطلع:

“دیدار شد میسر و بوس و کنار هم “      من بودم و رفیق ره و شهریار هم

آقای اسفندی هم در جلسه ی انس رویا حضور داشت. من که کمتر خواب می بینم و اعتقاد به اداره ی امور با خواب ندارم ، این رویا را به حساب رضایت استاد گذاشتم. بگذریم ، کاربری با عنوان دوست نوشته است:

با احترام به تمامی ادیبان

آن‌چه از حاصل تحقیقات ۱۰۰ ساله ی اخیر به‌دست آمده این است که زبان و ادبیات فارسی دری اگر قوی‌ترین زبان نباشد، یکی از قوی‌ترین و پرظرفیت‌ترین زبان‌ها در دنیاست. پرفسور حسابی نیز در این زمینه محاسبه‌ای انجام داده و به این نتیجه رسیده بودند: تعداد لغاتی که می‌توان در زبان عرب ساخت دو میلیون و ۲۰۰ هزار کلمه است، اما این تعداد در زبان فارسی ۲۲ میلیون کلمه است. این امر پویا بودن زبان فارسی را نشان می دهد و این‌که می توان با پسوند و پیشوندی چندین لغت مختلف را ساخت.
متاسفانه در شناخت و شناساندن شاعران فارسی چندان کار چشمگیری صورت نگرفته است.برای مثال تاکنون فردی نبوده تا درباره ی فرم کار فردوسی شهیر ، بزرگ‌ترین درام‌نویس جهان کاری انجام داده باشد. باید توجه داشت سخنان شاعران ما تنها در ارتباط با مسائل جزئی روزانه نیست. آن‌ها به عمق هستی نفوذ و به عمق زندگی رسوخ کرده‌اند، همچون مسائلی که سعدی علیه الرحمه به آن‌ها پرداخته و امروزه از نظر جامعه‌شناسی بسیار مطرح است.
نام هفت تن از شاعران ایرانی : نظامی، سعدی، فردوسی، خیام، حافظ، مولانا و عبید زاکانی ، “خوشه ی پروین” شعر فارسی نامیده‌ شده است و آن‌چه امروز در زمینه ی اخلاق و پرورش اخلاقی مطرح است، همه در شعر این شاعران دیده می‌شود. البته هریک با سبک و سیاق خاص خود این کار را انجام داده‌اند.
زبان فارسی هویت هر فرد ایرانی است.زبان هویت ماست. اگر زبان را از دست بدهیم هویت خود را از دست داده‌ایم. البته این امر مستلزم توجه بیشتر مسوولان فرهنگی به زبان و ادبیات فارسی است.