احمدرضا ایراندوست – وضعیت فعلی نوجوانان امروزی این مرزو بوم

ن و القلم و ما یسطرون
تابستان که به آخر می رسد و وارد شهریور میشویم ، یکی از دغدغه های اولیای دانش آموزان شروع میشود.نمایشگاه و فروشگاههای فصلی یکی به دنبال دیگری افتتاح میگردد.فروشگاههای زنجیره ای با تبلیغات خود در پی جذب مشتری هستند ، دانش آموزان این دوران بدون در نظر گرفتن اوضاع و احوال اقتصادی خانواده ، در پی چشم و هم چشمی های تمام ناشدنی مدام در گوش والدین زمزمه می کنند : که فلان دوستم بهترین کیف را خریده ، فلان هم کلاسی ام جدید ترین تبلت را برای آموزش دروس خریده است ، فلان دوست دیگرم بهترین کیف خارجی را از فلان فروشگاه بالای شهر خریده است .لوازم التحریر و ملزومات آموزشی در رنگهای گوناگون و اکثر ساخت کشور چین بازار لوازم التحریر کشور را قبضه کرده است .جدیدا هم فروشندگان یاد گرفته اند و اجناس ساخت کشور چین را دسته بندی کرده و میگویند : این نوع جنس ما از اجناس درجه یک کشور چین میباشد ، برخی ها هم برای اغوای مشتری اجناسشان را به عنوان ساخت تایوان و ویتنام عرضه میکنند .کارمان به جایی رسیده که برای خرید اجناس ویتنامی و تایوانی حاضر هستیم هزینه بیشتری بپردازیم .دانش آموزان در این یک ماه آخر تعطیلات سعی می کنند ، والدینشان را هر روزه به خیابان کشانده تا بلکه بتوانند لوازم التحریر و البسه دانش آموزی یک سال تحصیلی را تهیه کنند .از انواع دفاتر چهل برگ گرفته تا دویست برگ در رنگهای متنوع و با جلدهای گالینگور و شومیز ، انواع نوشت افزار از قبیل خودکار در رنگهای مختلف ، روان نویس در رنگهای متفاوت ، ماژیک های رنگی همراه با مدادهای رنگی و آب رنگ و گواش و دفاتر مخصوص نقاشی ، انواع و اقسام کتابهای کمک آموزشی ، کیف و کوله و جا مدادی ، البسه ورزشی به همراه کفش مناسب زنگ ورزش و صد البته کتب اصلی سال تحصیلی ، همه اینها را روی هم جمع کرده و با شادی به منزل می آورند ، چند روزی را به مرتب کردن و جلد نمودن و تزیین با انواع و اقسام تصاویر دلخواهشان . هنوز مدت زمانی از شروع سال تحصیلی نگذشته که دیگر آن شور و شوق روزهای خرید فرو کش میکند.وقتی سال به اتمام میرسد دفاتر و کتابها و لوازم التحریری است که روانه بیرون از منزل میشود.برای مثال دفتر دویست برگ را که ورق میزنیم ، میبینیم شاید چند برگی بیشتر مورد استفاده قرار نگرفته و صد و هشتاد برگ آن سفید است .بقیه دفاتر نیز چنین وضعیتی دارند .جوهر خودکارهایی که بر اثر چشم و هم چشمی در رنگهای مختلف خریداری شده خشگ شده و دیگر قابل استفاده نیست .به نوعی نیمی از این وسایل مورد استفاده قرار نگرفته و اینک نیز باب طبع دانش آموز نیست .
اما دیر زمانی نیست که به هنگام دانش آموزی ما نه از روان نویس خبری بود و نه از ماژیک های های لایت نشانی ،تمام تکالیف دانش آموزی امان را در یک یا دو دفتر انجام میدادیم .تبلت و آی پد اختراع نشده بود ، سطح توقع هم نسلان ما خیلی پایین بود و همه به نوعی قانع بودیم و با قناعتمان شریک زندگی خانواده، امکانات کم بود ، در طول روز در دو نوبت صبح و بعد از ظهر به مدرسه میرفتیم ، رسمی که این روزها باب نیست .تمام لوازم التحریر و ملزومات نوشت افزارمان به همراه کتب درسی امان در داخل یک کارتن کوچک جای می گرفت ، در حالی که این روزها هر دانش آموزی برای خود اتاقی جداگانه دارد و گه گاه نیز باید سراغ لوازمش را در قسمت های دیگر خانه گرفت .سطح سواد و علم دانش آموزان به مراتب بیشتر از الان بود ، و با کمترین امکانات بالاترین بهره وری وجود داشت .
این روزها دیگر نه از آن ساده زیستی ها خبری است و نه از آن قناعتها ، نه آن احترام متقابل والدین با فرزندان وجود دارد و نه صفا و صمیمیت .دانش آموزان در طول روز که در مدارس هستند و زمانی هم که در منزل هستند در اتاقی جداگانه سرگرم بازی با وسایل الکترونیکی خودشان ، ساعات غذا خوردن نیز به هم خورده و هر فردی با رفتن به آشپزخانه به میل خودش با غذایی شکمش را سیر میکند و از آن دوران دور هم نشستن ها و با هم غذا خوردن نیز فاصله گرفته اند.آری این است وضعیت فعلی نوجوانان امروزی این مرزو بوم ، آینده را فقط خدا می داند و بس .امیدوارم با این سختی ها و ناملایماتی که بر زندگی اکثر مردم کشورمان حاکم است ، لااقل آینده این دانش آموزان ختم به خیر گردد و در ساختن کشورمان افراد مفید و موثری شوند.تا مطلبی دیگر ایام به کامتان باد .