شب عرفانی قدر در حرم شهدای گمنام میمه

مراسم دومین شب از شبهای پر فضیلت قدر ، با حضور گسترده ی  آستان بوسان شهدا و اقشار مختلف مردمی که حرم شهدای گمنام را ملجا نجواهای عاشقانه ی خود قرار داده بودند ، برگزار گردید . اینجا باب الحوائج  و این  ها ” عند ربهم یرزقون ”  و مستجاب الدعوه اند . فضا  وقتی از عطر ملکوت ، آکنده می شود که زمزمه ی آهنگین و دلنشین ” کجایید ای شهیدان خدایی ” به ترنم بر هم خوردن بال ملائک ، در هندسه ی سبز گنبد نورانی حرم  ، راه آسمانها را می جوید . اینجا جوانانی آمده اند که دیر زمانی است در قالب هیئت علمدار ، با آن ” بلاجویان دشت کربلایی ” میثاق رهپویی بسته اند .

سخنران امشب دکتر محمد حسین ایراندوست ،  یادگار دو برادر شهید است . شهیدانی که در دوران غربت اسلام ، الگوی جوانان و نوجوانان این شهر بودند .

عاشق ترین آدم هایی که می شد از آنها نشان گرفت و چقدر روزگار از آوردن مثل آنها  ، ناتوان است . یادگار آن شهیدان والا مقام ، با نام ” بهجت ” اشک ها را بر گونه ها جاری کرد . مرجع عارفان و منتظران دوست  ، اخلاق را در یک عبارت کوتاه ترجمه کرده است :  ” خدا می بیند ” . این برای همیشه ی آدم کافی ست .

مداح ولایتمدار اهل بیت ، حاج ابوالفضل دهقان ، شهیدان خدایی و بلاجویان دشت نینوایی و پرستوهای عاشق  را به ضیافت شب قدر دلدادگان حرم یار آورد . شام غریبان زینب را هم  ، دردمندانه زمزمه کرد . غم غریبی مولا را که بر خانه ی محقر علی از دیرباز و بویژه پس از عروج بانوی آینه و آفتاب  ، سایه افکنده بود ، با دم محزون خود ، به سوگ سرودی طاقت سوز ، انشا کرد . ناله ها به فریادهای از دل برآمده تبدیل شدند و هیچکس  جز با اشک ، آرام و قرار ، نمی گرفت .

داستان شفا گرفتن بیماران از شهدا هم ” سلسله الذهب ” است . این بار در اسلام آباد تهران اتفاق افتاده بود . خدا کند آن فضیلت مداران را  ، فراموش نکنیم و بر آنان دخیل ببندیم . بی جهت نیست که علامه ی بزرگ حسن زاده ی آملی به عکس شهیدان سلام می دهد : السلام علیکم یا اولیاء الله .

التماس دعا