کتاب شهدای وزوان – زندگی و وصیت نامه ی شهید قربانعلی صمدیان

منبع : کتاب افلاکیان ، تالیف مهدی روستا

      در ششمین روز تیرماه سال 1342 در شهر وزوان کودکی به دنیا آمد که نامش را قربانعلی نهادند. درست در روز عید قربان متولّد شد. این هدیه ی پروردگار در این عید بزرگ به خانواده صمدیان بود. پدرش به علت کمبود کار و درآمد ناکافی مجبور شد در سال 1348 در حالی که قربانعلی 6 ساله بود به تهران شهرستان پاکدشت برود. قربانعلی نیز در مدرسه اندیشه سابق شهر مامازند پاکدشت مشغول به کسب علم شد. با موفقیّت سپری کردن این مقطع وارد پایه اوّل راهنمایی در همان مدرسه اندیشه شد. سه سال دوره راهنمایی او با سالهای اوج انقلاب همراه شده بود. قربانعلی بسیار بچه باهوش و دقیقی بود با حضور در مساجد و مطالعه ی اعلامیّه ها و سخنان حضرت امام(ره) شیفته ی شخصیت آن بزرگوار شد. دوران هنرستان را در میدان شهدای فعلی تهران آغاز کرد و موفق به اخذ مدرک دیپلم در رشته ی اتومکانیک گردید. پس از پیروزی انقلاب در سال 1357 به مجرد تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به عضویت آن درآمد و معاون فرهنگی و گزینش کل سپاه شد. در سال 1359 با آغاز جنگ تحمیلی قربانعلی به جبهه های حق علیه باطل شتافت. مدت 8 سال جنگ تحمیلی را به طور کامل در جبهه حضور داشت. از جبهه های جنوب تا غرب کشور، دلیرانه سنگرهای دفاع را پر نمود. در سال 1366 ازدواج کرد و پس از مراسم عقدش و جاری شدن صیغه مجدداً و به سرعت به منطقه بازگشت. در واپسین روزهای جنگ و پس از پذیرفتن قطعنامه 598 در حالی که می گفت: ما قطعنامه را پذیرفتیم امّا دفاع همچنان باقی است. درست 9 روز بعد در عملیات مرصاد در منطقه اسلام آباد غرب با رمز یا علی بن ابی طالب در حالی که 6 ماه از ازدواجش می گذشت در اثر شکنجه های منافقین کوردل آن هم به طرز فجیع و اسف بار به شهادت رسید. شهید قربانعلی صمدیان نسبت به بیت المال سخت حساس بود. مخصوصاّ زمانی که در سپاه مشغول گردید حتی اندک مالی از بیت المال را هزینه ی زندگی شخصیش ننمود. به نماز اهمیّت بسیاری می داد و معتقد بود نماز انسان ساز است و من از کودکی به این ابزار انسان سازی محتاجم. لذا قبل از سن تکلیف نماز را به جای می آورد. گویی برای رسیدن به آرزویش از همان کودکی خود را مهیّا می ساخت تا پاک و سبک گردد، پر و بال بگشاید و تا افلاک پرزند. شهید قربانعلی صمدیان هر نوبت که قصد داشت برای مرخصی به همراه برادرش شهید حاجی رضا به تهران بیاید نخست برای زیارت امام رضا(ع) به مشهد می رفت تا از آنجا سلامی به آستان حضرت علی بن موسی الرضا (ع)دهد و روح تشنه اش را سیراب فضای روحانی آن بارگاه ملکوتی نماید و جبهه بر مضجع نورانی اش نهد و شهادت را طلب کند. سرانجام نیز حضرت ثامن الحجج (ع) واسطه ی فیض گردیدند و او را به قافله شهدای کربلا ملحق نمودند.

 روحش شاد وراهش پر رهرو باد.

فرازی از وصیت نامه ی شهید : 

الحَمدُلله رَبِّ العالَمینْ وَ صَلَّ اللهُ علی سَیِّدُنا ابُوالقاسِمْ مُحَمَّد(ص)

ما در زمانی قرار گرفتیم که خداوند تبارک و تعالی بر ما منت نهاده و چنین انقلابی و رهبر و امتی را به ما عطا فرموده است و ما باید قدردان این نعمت الهی باشیم. هرچند که قدرت نداریم ولی در حدّ توان که می توانیم باید این کار را انجام دهیم. با حرکتی که در ایران شروع شده نور خدا در حال ظهور کردن است و روز به روز منوّرتر می شود. انشا الله روزی فرا خواهد رسید و آیندگان این را خواهند دید که در تمام جهان عدل و داد حکم فرما می شود و تمام ظلم و ستم و حاکمان جور از بین خواهند رفت و برای اینکه این نور منوّرتر شود بایستی یک سری جان خود را فدا نمایند زیرا حرکت این انقلاب تنها با خون است که ترویج می شود و بگوش جهانیان می رسد. با هر شهیدی که روی زمین می افتد مسئولیّت ما سنگین تر می شود. بایستی احساس مسئولیّت کنیم نباشد که شهدا بروند و دوستان و عزیزان بروند و ما هیچ احساس مسئولیّت نکنیم. اگر امروز یک قطره خون بر زمین ریخته می شود و یک شهیدی روی زمین می افتد ما باید احساس مسئولیّت کنیم و روز به روز سنگینی این مسئولیّت باید زیادتر شود و فعالانه برای انقلاب کار کنیم یک سری رفتند و جان خود را از دست دادند و در راه خداوند شهید شدند بایستی ما در این دنیا که هستیم تداوم بخش راه این عزیزان باشیم.

                                                                                    والسلام

                                                                                    قربانعلی صمدیان