من همه زندگی ام را وقف فرزندم کرده بودم و می خواستم هر کاری که فرزندم را خوشحال کند، انجام دهم. من برای او زندگی آزادی می خواستم. من برای دیدار دوباره او دعا کردم اما این اتفاق نیفتاد.

مادر “پوریا نورمحمدی” یکی از دو مسافر جوان هواپیمای مفقود شده مالزیایی در مصاحبه ای مکتوب با سی ان ان از وضعیت و حال و روز این روزهای خود گفته است.به گزارش عصر ایران مادر پوریا نور محمدی که با پسر کوچکترش ساکن آلمان است و قرار بود پیش از عید پسر 18 ساله خود را در کنار خود داشته باشد در این مصاحبه  که به دلیل شدت تاثر به صورت مکتوب انجام داده، از تنهایی خود سخن گفته و نوشته است: هیچ کس نمی تواند حال من را درک کند ؛ به عنوان یک انسان و به عنوان یک مادر تنهای تنها مانده ام و پشتیبانی جز خدا ندارم.این مادر با اشاره به اینکه سرنوشت همه 239 مسافر هواپیمای مفقود شده مالزی با هم رقم خورده است، می گوید بین او و دیگر مادران چینی که چشم به راه بازگشت فرزندان و عزیزان خود هستند، هیچ فرقی وجود ندارد.

مادر پوریا با اشاره به اینکه از اقدام غیر قانونی فرزندش در سوار شدن به هواپیما با پاسپورت جعلی آگاه بوده، می افزاید : خواسته  او تنها تحقق خوشبختی فرزند جوانش بوده است.

وی نوشته است: من همه زندگی ام را وقف فرزندم کرده بودم و می خواستم هر کاری که فرزندم را خوشحال کند، انجام دهم. من برای او زندگی آزادی می خواستم. من برای دیدار دوباره او دعا کردم اما این اتفاق نیفتاد. مادر مسافر ایرانی هواپیمای گم شده مالزی: تنهای تنها ماندم به عنوان یک مادر از خدا می خواستم هیچ گاه فرزندم پیش از من نمیرد اما این اتفاق نیفتاد.

پوریا نور محمدی در تاریخ 8 مارس سال جاری میلادی (27 روز پیش) به همراه ” سید محمد رضا دلاور” دیگر مسافر ایرانی هواپیمای مفقود شده مالزیایی، با پاسپورت ربوده شده یک شهروند اروپایی (اتریشی) سوار بر پرواز کوالالامپور – پکن می شود و ساعاتنی بعد از برخاستن از فرودگاه مالزی از رادارها محو می شود و جستجوهای یک ماه گذشته برای  یافتن این هواپیما که نیمی از مسافران آن چینی بودند هنوز به نتیجه ای نرسیده است.

پدر پوریا ساکن تهران و مادر او به همراه برادر کوچکترش ساکن آلمان هستند. پوریا می خواست از طریق پکن عازم هلند شود و از آنجا به مادرش در آلمان بپیوندد.