پر از شور اروند و كارون شدند

شبای پر از نور هورالعظیم

چه مردای مردی كه مجنون شدند

فدای دل تنگ دهلاویه

كه مونده پریشون چمران هنوز

غریبونه هر روز و شب كاوه رو

صدا می زنه حاج عمران هنوز

شلمچه شروع غم كربلاست

هویزه هوای حسین و داره

طلائیه مس و طلا می كنه

تو گرمای فكه بارون می باره

بارون می باره آره بارون اشك

مثل گریه های شب آخره

یكی روضه می خونه اینجا هنوز

یكی داره اینجا دل و می بره

درختهای بالا بلند و غیور

توی برف و بوران بهاری شدند

تو مهران و سردشت و گیلانغرب

چه رودهای سرخی كه جاری شدند

نهان سرزمین غریب آشنا

چه رازی به چزابه داری بگو

بگو نخلهای سربلندت چی شد

چرا اینهمه بیقراری بگو

بگو بگو بگو بگو …

بارون می باره آره بارون اشك

مثل گریه های شب آخره

یكی روضه می خونه اینجا هنوز

یكی داره اینجا دل و می بره

چه سوغات خوبیه این سوز و آه

تو روزهای بی رنگ این عصر سرد

دیگه من نمی تونم آروم بشم

نمی شه هوای شهادت نكرد