عبدالرضا شیبانی – یادداشتهای شخصی من و لحن حرف زدن امریکایی ها

2014-02-07
338 بازدید

برادر عزیزی که مدتی شهردار میمه بود  می گفت : فلانی ها وقتی یک چیزی می گویند می خواهند  چیز دیگری بگویند . مصداق حرف نغزآن شهردار که  از طبع و قریحه ی شیرینی هم در نغز گویی برخوردار بود  ،فقط دسته ی خاصی از مردم فلان شهر نیستند  . این فرهنگ در بین سیاسیون […]

sheybani

برادر عزیزی که مدتی شهردار میمه بود  می گفت : فلانی ها وقتی یک چیزی می گویند می خواهند  چیز دیگری بگویند . مصداق حرف نغزآن شهردار که  از طبع و قریحه ی شیرینی هم در نغز گویی برخوردار بود  ،فقط دسته ی خاصی از مردم فلان شهر نیستند  . این فرهنگ در بین سیاسیون ایران  هم متعارف است . اینجای بحث را داشته باشید . اخیرا مقامات امریکایی لحن حرف زدن در مورد ایران را عوض کرده اند و شدید و غلیظ تر از گذشته حرف می زنند البته نه باندازه ی شدت و غلظت مرگ بر امریکا گفتن  به حق ما  در مراسم رسمی و غیر رسمی  که اخیرا و پس از توافق ژنو غلظت بیشتری هم یافته است . تحلیل من از این رفتار مقامات امریکا که گزینه های روی میزشان در دنیا هم دارد به یک لطیفه تبدیل می شود این است که امریکا آنچه را در مذاکرات هسته ای از دست داده   و گرد یاس  نومیدی را در اردوگاه دوستان و حامیان و سناتورهای  افراطی خود پاشیده است ، می خواهد با این رجز خوانی ها بدست آورد و دوستان منفعل خود در جهان و بویژه در همسایگی ایران  را به ماراتن هسته ای از دست رفته  ، برگرداند . در روزهای گذشته ” وندی شرمن ” مذاکره کننده ی ارشد هسته ای امریکا  با دعوت سناتورهای امریکایی  در جمع  اعضای کمیته ی سیاست خارجی سنا  حضور یافت . شرمن در این حضور یا احضار اتهامات و ادعاهایی را در خصوص ایران مطرح کرد که برای برخی از نیروهای سیاسی داخلی که بنا را از آغاز دولت دکتر روحانی بر مخالفت گذاشته اند ، فرصت مغتنمی بود تا با تیم مذاکره کننده ی ایرانی تسویه حساب کنند . آنچه در گفتگوهای شرمن و سناتور ها از سوی ما  مورد غفلت قرار گرفت  و نشانه ای بر حرکت منطقی و حساب شده ی تیم هسته ای ایران است  نقد تند و صریح سناتورها و درخواست روشن کردن جزئیات توافق و انکار شرمن با این توجیه  که ” نمی خواهم در زمان مذاکره ایرانی ها بدانند چه چیزی را روی میز می گذارم ”  همراه بود . این در حالی است که سناتورها از آغاز معتقد بودند که امریکا بدلیل دادن امتیاز فراوان به ایران تمایلی به در اختیار نهادن توافقهای انجام شده ندارد . سناتورها بر این نکته هم تاکید داشتند که ایران زمان را خریده است تا بتواند از فشارهای بین المللی و اجماع جهانی علیه خود بکاهد . سناتورها به شرمن گفته اند که تحریم ها در حال ذوب شدن هستند در حالیکه سانتریفیوژها همچنان می چرخند . نگارنده معتقد است در مذاکرات ژنو علیرغم حضور قدرتهای بزرگ جهانی در یک سوی میز با تهدید همه ی گزینه های روی میزشان و تنهایی ایران در سوی دیگر ، شاهین ترازوی توافق به نفع ایران اسلامی حرکت کرده است و تیم مذاکره کننده ی ایران توانسته اند تا حدود زیادی به اجماع جهانی علیه ایران خاتمه داده و ایران هراسی را به سبقت گیری  هیئتهای اروپایی برای ورود به ایران تبدیل کنند و جان کری در یک اقدام انفعالی در گفتگو با یکی از شبکه های خبری در مقابل سوال مجری آن شبکه در خصوص حضور هیئت تجاری فرانسه در ایران ، در نهایت فرانسه را تهدید به تحریم کرده و به ترکیه نیز هشدار داده است . حالا به همانجای بحث که نوشتم داشته باشید ، بر می گردیم . منتقدین دولت فعلی که به محکومیت حرفهای شرمن می پردازند بیش از محکوم کردن وندی شرمن که در هیئت حاکمه ی امریکا نیز سطح پایین محسوب می شود ،  در پی محکوم کردن تیم مذاکره کننده ی خودمان هستند وبا این تیترها  که ” کوتاه آمدیم ، گستاخ شدند ” نقد دولت را که از نخستین روز ریاست جمهوری دکتر روحانی در دستور کار داشتند ، دامن می زنند . اینها هم دقیقا مصداق همان حرف هستند که وقتی یک چیزی می گویند می خواهند یک چیز دیگری بگویند . در هر صورت برای غلبه بر تاثیر کاغذ پاره هایی که اجماع جهانی را علیه ما برانگیخت  ، نیازمند وفاق عمومی تحت لوای رهبریهای داهیانه ی مقام معظم رهبری هستیم و تیم مذاکره کننده ی ما باید فقط نگران شیطنتهای دشمنان قسم خورده ی ملت ایران باشد و در جبهه ی خودی جز همدلی و حمایت صدای دیگری بگوش نرسد .