به بهانه ی فرش های سجاده ای مسجد رضوی

دیگران را بر خود مقدم بداریم.

مردم در
موقعیتهای بسیاری برای اعتبار زادگاه و محل سکونت خود هزینه می کنند. بسیاری
از مغازه دارهای بلوار انقلاب اسلامی اگر خوشرفتار باشند ، علت خوش رفتاری خود را با مراجعین ، خوش
سابقه شدن میمه عنوان می کنند. این روحیات در گذشته بیشتر بود و ما تعلق بومی و
محلی بیشتری داشتیم. دوست خوبم آقای جمشید جمالی دیروز تعریف می کرد که به پسر و
مادری که برای تحصیل تنها پسرش در دانشگاه آزاد اسلامی به میمه آمده بود و با
داشتن دو آدرس از منازل میمه ، درحوالی مسجد جامع پرس
و جو می کرد، کمک کرده است. آقای جمالی حدود دوساعت برای این مادر و پسرش وقت
گذاشته و آنها را به منازلی که آدرس داشته اند با وسیله ی نقلیه ی خودش برده  و بر حسب اتفاق برخورد صاحبان خانه ها هم با
مراجعین بسیار خوب بوده است . آقای جمالی می گفت بهترین دلخوشی ام این بود که این
میهمانان وقتی به زادگاههای خود می روند از مردم میمه ذکر خیر داشته باشند. تا
اینجای مطلب را داشته باشید.

مسجد رضوی و کلا مساجد و تکایا و محل های عمومی در
شهر میمه محل رفت و آمد مسافرین و در واقع میهمانان عزیز هستند. همه ی ما این تعصب
را داریم که این مهمانان و مسافرین ، دقایق و ساعات خوبی را در میمه بگذرانند و پس
از رفتن به نیکی از سرزمین آبا و اجدادی ما یاد کنند. خادمین مساجد و فضاهای
فیزیکی آنها نقش موثری درمعرفی  فرهنگ ،
رعایت بهداشت ، نظم و انضباط ، گشاده رویی در برخورد میمه ای ها دارند. مسافرین
امروز از سرویس های بهداشتی صابون مایع هم انتظار دارند.باید امنای مساجد ، خادمین
را در رابطه با حسن معاشرت با استفاده کنندگان از خدمات مساجد و تکایا تشویق و
ترغیب کنند.اینجای مطلب را هم داشته باشید.

روز گذشته با هزینه ای بالغ بر بیست و
پنج میلیون ریال مسجد رضوی مفروش به فرشهای سجاده ای شد. اصلی ترین دلیل اینکار ، تکریم
نمازگزاران عزیز است . مسجد رضوی گرچه مسجد اهالی آن سوی خیابان نیز هست و در آینده و با سکونت در مجتمع مسکونی رضوی بیشتر مورد استفاده ی اهالی میمه نیز قرار خواهد گرفت ، اما در حال حاضر بیشتر مسافر پذیر است .این تکریم مسافران و نمازگزاران ، در واقع تعظیم شعائرالله نیز محسوب می گردد.شهر
ما را هم معرفی می کند. ما باید حواسمان باشد ، جایگاه شخصیتی ویژه بعنوان مرکز بخش
را هم باید داشته باشیم. پیشینیان ما در این زمینه نیز بهتر عمل می کردند. از حقوق
خود برای ارتقا شهرها و روستاهای دیگر ، می گذشتند. روستاها و شهرهای آباد ، نشان
از برخوردهای عدالت محور مرکز بخش و دیگران را بر خود مقدم داشتن ، دارد.