م . متقی – یاابن الحسن غروب دلم تنگ دیدار توست !

روزي كه آهنگ هر حرف

زندگي است

تا من به خاطر آخرين شعر

رنج جست و جوي قافيه نبرم

روزي كه هر لب

ترانه اي است

تا كمترين سرود

بوسه باشد

روزي كه تو بيايي

براي هميشه بيايي

ومهرباني با زيبايي يكسان شود

من آن روز را انتظار ميكشم

حتي روزي كه ديگر نباشم

بسمه و بذکر ولیه مولانا صاحب العصر و الزمان ارواحنا له الفداء

آن پیک نامور که رسید از دیار دوست
آورد حرز جان ز خط مشکبار دوست
خوش می‌دهد نشان جلال و جمال یار
خوش می‌کند حکایت عزّ و وقار دوست
دل دادمش به مژده و خجلت همی‌برم
زین نقد قلب خویش که کردم نثار دوست
شکر خدا که از مدد بخت کارساز
بر حسب آرزوست همه کار و بار دوست
سیر سپهر و دور قمر را چه اختیار
در گردشند بر حسب اختیار دوست
گر باد فتنه هر دو جهان را به هم زند
ما و چراغ چشم و ره انتظار دوست
کحل الجواهری به من آر ای نسیم صبح
زان خاک نیکبخت که شد رهگذار دوست
ماییم و آستانه ی عشق و سر نیاز
تا خواب خوش که را برد اندر کنار دوست
دشمن به قصد حافظ اگر دم زند چه باک
منّت خدای را که نیم شرمسار دوست

جان فزای جان ؛ راوی فرّ خورشید ،
کاربر محترمی که با نام “م.متقی” اقدام به درج مطلبی با مطلع ” چه خوش است عاشقی در هوایی که تو معشوقش باشی ! ” نموده اید ،
رقیمه ی شریفه که با قلم مودّت و بنان عاطفت نگاشته اید را زیارت نمودم.حکمتی دارد که جان را مسحور می کند، اما شگفتا و دهشتا ! با نقاب بی نگارِ مَه ، از وجود مقدّس، آفتاب جبین و جواهر نگارِ زیبا نگارِ ازلی چهره می پوشانید ؛ خواه بزرگ باشیم و خواه حقیر، هماره طنین پیروزنام حضرت دوست بر لبانمان جاری ست :
“اباصالح المهدی” عجّل الله تعالی فرجه الشّریف
شکوفه ی نخستین بهار، نکو خلقت و نیک خلقی که سرآمد و دل آسمانی ست،
هورمهرِ نیک چهری که پسندیدگان ، طلوع فرهمندش را به انتظار نشسته اند و گیتی بر می نشیند تا به آرامش و طرب ، طنین روح نواز والانام حضرتش را بنیوشد ؛ ” جاءَ المَهدی ” .
برکت دهاد خدای نام زیبایش را و همه ی ما را ببخشاید.
از حضرت احدیت مزید رشحات فضیلت، حُسن سریرت و آیات محبّت مسالت دارد.
به شاه نهانی رسیدی که نوشت
می آسمانی چشیدی که نوشت
نگار ختن را حیات چمن را
میان گلستان کشیدی که نوشت
ایا جان دلبر! ایا جمله شکّر!
چه ماهی چه شاهی چه عیدی که نوشت
ز مستان سلامت ز رندان پیامت
که قفل طرب را کلیدی که نوشت
چه رعنا رقیبی ! چه شیرین طبیبی
که در سر شرابی پزیدی که نوشت
دلا خوش گزیدی غم شمس تبریز
گزیده کسی را گزیدی که نوشت

با احترام
م . متّقی

مانندهمیشه قابل تامل جذاب خواندنی
جانمازم خیس اشکهای دوری ات
اشکهایم به خونرنگ ندیدنت وادامه
بی نظیر مانندهمیشه

پارسینه نوشت: سایت رسمی دانشگاه کلدونیان گلاسکو به مناسبت پیروزی حسن روحانی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری، چکیده پایان نامه دکترای رئیس جمهور منتخب را منتشر کرد.

متن چکیده پایان نامه حسن روحانی بدین شرح است:

نظریه موجود به تایید این موضوع می پردازد که هیچ قانونی در اسلام غیر قابل تغییر نیست. غیر قابل تغییر بودن تنها در مورد باورها، ارزش ها و اهداف نهایی در شریعت کاربرد عملی دارد. حتی آن دسته از قوانینی که غیر قابل تغییر بودن را برای بخش مناسک و آداب مذهب در نظر می گیرند، در واقع غیر قابل تغییر نیستند و تحت شرایط خاص دستخوش تغییر می شوند.

قوانین اسلام بر مبنای شرایط مشخص و مقتضیات زمان و مکان گسترش و رشد پیدا کرده است. در واقع باید این انعطاف پذیری را به عنوان یکی از اجزای اصلی قوانین اسلام به شمار آورد. ساختار مناسب برای این انعطاف پذیری و تغییر در منابع اصلی شریعت پیش بینی و تایید شده است که عبارتند از: قرآن، سنت، اجماع، قیاس، عقل و عرف.

در واقع منبع اساسی قوانین اسلامی ( قرآن ) به این دلیل انعطاف پذیر است که قوانین قرآنی در زمینه ارزیابی احکام، فضای مناسبی برای انعطاف پذیری ایجاد می کند. قرآن در مورد ارزش اصلی احکام خود صریح و روشن نیست و این احتمال وجود دارد که یک فرمان در قرآن گاهی اوقات جنبه حتمی و دستوری داشته باشد، گاهی اوقات تنها یک پیشنهاد باشد و زمانی هم تنها یک حکم جایز باشد. دستورات و ممنوعیت ها در قرآن به شیوه های مختلف بیان شده که در مقابل برداشت های مختلف، باز و آزاد است.

ابزارهای اصلی پیش بینی شده برای تغییر در شریعت عبارتند از: اجتهاد، مصلحت و احکام ثانویه. بخش نخست به تحلیل و بررسی مفهوم و توسعه اجتهاد می پردازد. در بخش دوم، نقش اجتهاد در انعطاف پذیر کردن شریعت مورد بررسی قرار میگیرد.

بررسی عملی تاثیر اجتهاد در انعطاف پذیری قوانین اسلامی، موضوعی است که در فصل سوم به آن پرداخته می شود.

فصل چهارم به مفهوم احکام ثانویه و چگونگی توسعه آنها توسط حقوقدانان اسلامی مربوط می شود. بخش پنجم به بررسی نظریه مصلحت به عنوان ابزاری پویا در شریعت می پردازد. در نهایت در بخش ششم، نقش احکام ثانویه و مصلحت در قوانین اسلامی ایران و روند آن طی سال های گذشته مورد تحلیل قرار می گیرد.